Interdyscyplinarne podejście do leczenia implantoprotetycznego

Metoda leczenia
W leczeniu wykorzystano system implantologiczny BEGO Semados®. Implant Semados S (tytan Grade IV) ma powłokę ablacyjną, polerowany kołnierz (0,8mm) oraz śrubę samogwintującą o gwincie postępującym (rozwiązanie takie zastosowano dla odciążenia kości zbitej). Implanty te spełniają wszelkie wymogi nowoczesnego i uniwersalnego systemu implantologicznego. Oprócz implantów w postaci cylindrycznej (S) są także dostępne implanty konoidalne (RI), zaprojektowane specjalnie do zastosowania w niekorzystnych warunkach kostnych, a także wówczas, gdy szczególnie ważne jest uzyskanie pierwotnej stabilizacji wszczepu i (lub) są wskazania do obciążenia natychmiastowego. Połączenie implantu z łącznikiem stanowi forma sześciokąta wewnętrznego (2,5mm hex). System nie ma tzw. platform-switching. W badaniach długoterminowych implanty BEGO Semados® wykazują
skuteczność ok. 98%. System zaprezentowano polskim dentystom po raz pierwszy w roku 2005
(jest już zarejestrowany).

Opis przypadku
40-letni pacjent, zgłosił się w celu implantoprotetycznego uzupełnienia brakujących zębów 14, 36, 46. Był ogólnie zdrowy, nie stwierdzono przeciwwskazań do leczenia implantoprotetycznego.

Rozpoznano: grupę II wg Majewskiego, grupę A3 wg Eichnera, a wg Galasińskiej-Landsbergerowej – klasę II zarówno w szczęce, jak i w żuchwie. W badaniu klinicznym wykazano nieprawidłowości, które w sposób istotny mogłyby wpłynąć na końcowy efekt leczenia i wymagały przygotowania ortodontycznego przed przystąpieniem do docelowej rekonstrukcji implantoprotetycznej.  Pacjent  został skierowany na konsultację do ortodonty, gdzie stwierdzono przedwczesną utratę zębów 14, 36, 46, zgryz urazowy tet-a-tet na 12, 42, szparowatość wtórną między 43 i 44 oraz 33 i 34, mezjoinklinację 15, 37, 47, asymetrię łuku górnego i dolnego, pogłębienie zgryzu, stłoczenie dolnych siekaczy niewielkiego stopnia oraz spłaszczenie kształtu łuku dolnego.

Przygotowanie do leczenia implantoprotetycznego
W pierwszym etapie zaplanowano przeprowadzenie leczenia ortodontycznego, następnie instalację implantów i wykonanie docelowej rekonstrukcji implantoprotetycznej.
Ortodonta założył odtworzenie miejsca na ząb 14, zlikwidowanie zgryzu prostego na zębie 12, zamknięcie szpar między 33 i 34, a także 44 i 43, korektę kształtu łuku dolnego i likwidację stłoczenia. Na zakończenie tego etapu przewidziano retencję ruchomą w łuku górnym i stałą (35-45) w łuku dolnym. Osadzenie implantów planowano pod koniec leczenia ortodontycznego, przy czym implanty 36, 46 zdecydowano się obciążyć po 2 miesiącach, a 14 po 4 miesiącach po ich umieszczeniu. Pacjent zaakceptował przedstawiony plan leczenia.

Przebieg leczenia
Założono 2 aparaty stałe (AS). Leczenie ortodontyczne trwało ok. 14 miesięcy. Po roku od rozpoczęcia leczenia założono implanty w miejsce brakujących zębów 14, 46 i 36. Implantację
wykonano zgodnie z ogólnie przyjętą procedurą, przy czym do implantów dokręcono
od razu śruby gojące (tzw. Gojenie otwarte). Po zdjęciu górnego AS pacjentowi przyklejono retainer 13-33 i wykonano płytkę Schwartza, którą miał użytkować do czasu wykonania odbudowy protetycznej. W łuku dolnym wykonano retencję stałą w odcinku 35-45. Wykonanie retencji skojarzono z osadzeniem implantokoron 36 i 46.

Wyciski do implantokoron zostały pobrane przed zdjęciem dolnego AS, metodą pick-up. Wycisk do implantokorony 14 wykonano 2 miesiące po zdjęciu górnego AS, również metodą pick-up. Do wykonania wycisków użyto masy Impregum w systemie Pentamix.

Rejestracja i przeniesienie zwarcia przebiegało zgodnie z obowiązującymi standardami.

Wykorzystano artykulator Stratos 200 z łukiem twarzowym (Ivoclar Vivadent). Część metalową koron protetycznych wykonano z tytanu metodą odlewniczą, a olicowanie z porcelany Titankeramik (Vita). Łączniki protetyczne (Ti tanaufbau) dokręcono kluczem dynamometrycznym z siłą zalecaną przez producenta. Głowy śrub łączników zabezpieczono silikonem. Implantokorony osadzono na temp-bond (Tarnow). Uzyskano poprawne kontakty zwarciowe.

Pacjent zaakceptował estetykę wykonanych implantokoron i końcowy efekt leczenia.

Podsumowanie
Dzięki współpracy lekarzy specjalistów udało się uzyskać znacznie lepszy rezultat leczenia niż gdybyśmy wykonali wyłącznie postępowanie implantoprotetyczne. Oczywiście, pacjent mógłby nie zgodzić się na leczenie ortodontyczne, jednak to od nas zależy, jak pokierujemy pacjentem i jak zmotywujemy go do podjęcia właściwych decyzji._

Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.

script> embedImagecenter("Imagecenter_1_315",315, "large");