DT News - Poland - Podśluzówkowa i śródkostna lokalizacja metalowych ciał obcych metodą rezonansu

Search Dental Tribune

Podśluzówkowa i śródkostna lokalizacja metalowych ciał obcych metodą rezonansu

Igor Kresa, Bartosz Iwańczyk, Anna Smaczyńska, Martyna Osiak i Andrzej Wojtowicz

Igor Kresa, Bartosz Iwańczyk, Anna Smaczyńska, Martyna Osiak i Andrzej Wojtowicz

pią. 10 października 2014

ratować

Wszczepy stomatologiczne w przypadku braków zębowych są najbardziej zaawansowaną technologicznie alternatywą dla tradycyjnych uzupełnień protetycznych. Istnieje wiele sytuacji, w których dochodzi do pozostawienia fragmentów narzędzi metalowych różnych stopów w obrębie jamy ustnej (wkłady standardowe anker, fragmenty amalgamatów, narzędzi endodontycznych itp.) Znalazły się one w tkankach wskutek działań jatrogennych, a także uszkodzeń technologicznych. Istnieją sytuacje wymagające precyzyjnej lokalizacji wszczepu dentystycznego, np. podczas ich przemieszczenia, a zawsze w przypadku ich odsłaniania.

Ze względu na metodykę zabiegu implantacji, wyróżniamy metodę jednoetapową, w której po wprowadzeniu implant zostaje jednoczasowo zaopatrzony w łącznik/odbudowę lub metodę dwuetapową, w której implant najpierw zostaje zaopatrzony w śrubę zamykającą wymagającą odsłonięcia po okresie całkowitego wygojenia i osteointegracji.

Wg badań Abrahamssona1 na psach, w okresie 6 miesięcy, gdy implant pokrywa śruba zamykająca, nad implantem wytwarzana jest warstwa błony śluzowej o grubości 1-1,5 mm i kolorze odpowiadającym błonie śluzowej jamy ustnej, przez co dokładne miejsce implantacji jest trudne do określenia za pomocą wzroku. Odpowiada to regeneracji błony śluzowej, której powierzchnia może znajdować się nawet 10 mm nad śrubą zamykającą, szczególnie w bocznych odcinkach szczęki.

W praktyce istnieje kilka metod odsłonięcia śruby zamykającej. Dzielimy je na metody wymagające wytworzenia płata śluzówkowego i bezpłatowe, gdzie dojście do śruby zamykającej wytwarzane jest przez tkanki miękkie. Metody bezpłatowe wykorzystują preparację tkanek miękkich znajdujących się nad implantem za pomocą specjalnego dziurkacza tkankowego (Tissuepuncha) lub lasera.2,3

Łatwość i szybkość zabiegu oraz jego bezpieczeństwo wykazane w badaniu Gallimidiego2 przemawiają za stosowaniem metody bezpłatowej. Warunkiem powodzenia tej metody jest jednak prawidłowe zlokalizowanie implantu i jego oszczędne odsłonięcie celem zminimalizowania ewentualnych powikłań w gojeniu lub zakażenia rany. Badanie rtg jest badaniem niezwykle precyzyjnym, jednak wskazania do jego przeprowadzenia są ograniczone. Zdjęcia wykonujemy głównie po zainstalowaniu łącznika ostatecznego – są to zazwyczaj zdjęcia zębowe metodą konta prostego pozwalające na precyzyjną lokalizacje wszczepu dwuwymiarowo, co pozwala na określenie położenia medialno-dystalnego, uniemożliwiając określenie położenia policzkowo-językowego/podniebienne. Urządzenie Dental Implant Pointer (dystrybutor w Polsce: Top Implant) wykrywające śrubę zamykającą i implant poprzez tkanki miękkie, lokalizując położenie medialno-dystalne oraz policzkowo językowe/podniebienne zmniejsza konieczności rozległego cięcia.

Dental Implant Pointer to urządzenie służące do lokalizacji implantów po zakończeniu okresu wgajania podczas procedury ich odsłonięcia. Urządzenie działa na zasadzie elektronicznego generatora drgań LC typu Colpittsa, z układem sprzężenia zwrotnego wykorzystującego obwód rezonansowy z metalem.
Zestaw składa się z 2 jednostek. Pierwsza to elektroniczny instrument lokalizujący implant, który jest zakończony wymienialnym czujnikiem. Czujnik jest pokryty ochronną nasadką z otworem o średnicy odpowiadającej rozmiarami znacznika drugiego elementu. Na uchwycie znajduje się diodowy wskaźnik LED. Urządzenie jest zasilane baterią.

Po włączeniu urządzenia, zapala się żółta dioda świadcząca o stanie inicjalizacji. Następnie, po upływie kilku sekund żółta dioda zostaje zastąpiona niebieską, wskazując na stan gotowości do użycia.

W celu lokalizacji implantu, w pierwszej kolejności należy dolną część czujnika delikatnie docisnąć do błony śluzowej wyrostka zębodołowego szczęki lub części zębodołowej żuchwy w okolicy prawdopodobnego pogrążenia implantu. Zalecane jest utrzymanie czujnika w bezruchu przez kilka sekund (ok. 5 s) w celu wyrównania jego temperatury z temperaturą dziąsła. Poprawia to dokładność pomiarów. Następnie należy powoli przesuwać czujnik wzdłuż błony śluzowej do momentu zmiany koloru diody z niebieskiego na zielony, co świadczy o zlokalizowaniu implantu.

Kolejna czynność wymaga użycia drugiego elementu zestawu Dental Implant Pointer, tzn. uchwytu zakończonego znacznikiem. Czujnik powinien znajdować się dokładnie nad zlokalizowanym implantem. Należy włożyć znacznik do otworu w środku czujnika i zaznaczyć położenie implantu. W celu wykonywania dalszych pomiarów konieczne jest każdorazowe resetowanie czujnika przez dotknięcie nim do metalowego uchwytu znacznika.8

Badanie z wykorzystaniem Dental Implant Pointera jest badaniem łatwym i nieinwazyjnym, co zachęca do jego dodatkowych zastosowań.

Cel badania
Celem badania była analiza lokalizacji metalowych ciał obcych w obrębie czaszki w badaniach modelowych na tkankach zwierzęcych.

Materiały i metody
Wszystkie pomiary zostały przeprowadzone na specjalnie przygotowanych preparatach zwierzęcych (świńskie głowy). Badania o podobnym profilu na preparatach zwierzęcych nie wymagają zgody komisji bioetycznych.

Każda z głów została najpierw przekrojona w linii pośrodkowej. W jednej z nich odpreparowano błonę śluzową wyrostka zębodołowego żuchwy i dokonano pomiarów jej grubości suwmiarką w celu wykrycia miejsc o różnej grubości (1-10 mm). W drugim preparacie w kości szczękowej wykonano 3 zagłębienia o średnicy 10 mm wiertłem różyczkowym na prostnicę. Grubość kości pokrywająca pierwsze zagłębienie wynosiła 1 mm, drugie – 3 mm, a trzecie – 5 mm.

Materiałami użytymi w badaniu były: walec wykonany ze stopu chrom-nikiel, walec wykonany ze stopu kobalt-chrom-molibden, implant wykonany z tytanu, kulka uformowana z amalgamatu, ołowiany nabój, igła do szycia chirurgicznego, igła do znieczulenia przewodowego.

Przed przystąpieniem do badania przygotowano urządzenie Dental Implant Pointer wg wskazań producenta.

Badanie podzielono na 2 części. Pierwsza dotyczyła wykrywalności metalowych przedmiotów w zależności od grubości (mm) pokrywającej je błony śluzowej. W tym celu każdy z przedmiotów pokrywano odpreparowaną błoną śluzową o grubości 1-10 mm i dokonywano pomiaru urządzeniem Dental Implant Pointer, oddzielnie dla każdej grubości. Każdego pomiaru dokonano 3 razy, za każdym razem resetując urządzenie o metalowy uchwyt. Wyniki spisywano w specjalnie przygotowanej tabeli 1.

Druga część badania miała na celu ocenę wykrywalności tych samych metalowych przedmiotów w zależności od grubości (mm) tkanki kostnej, znajdującej się nad nimi. Przedmiot umieszczano w każdym z 3 wcześniej wypreparowanych łoży kostnych i dokonywano pomiaru, dociskając czujnik urządzenia do tkanki kostnej pokrywającej zagłębienia. Pomiary wykonano trzykrotnie, za każdym razem resetując urządzenie. Wyniki spisano w tabeli 2.

Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej za pomocą testu chi&ndash;kwadrat dla por&oacute;wnania parami (istotność, gdy p<0,05).

Wyniki
Określono procentową wykrywalność metali w zależności od grubości pokrywającej je błony śluzowej. 100% wykrywalność we wszystkich pr&oacute;bach miał stop Cr-Ni oraz Co-Cr-Mo. Czułość urządzenia w stosunku do pozostałych metali malała wraz ze wzrastającą grubością błony śluzowej. Należy zwr&oacute;cić uwagę, że dla igły do szycia chirurgicznego i igły do znieczulenia przewodowego 100% wykrywalność obserwowano jedynie przy grubości błony śluzowej odpowiednio 1 mm i 2 mm.

W odniesieniu do tkanki kostnej 100% wykrywalność zarejestrowano dla stopu Cr-Ni, Co-Cr-Mo i ołowiu we wszystkich pr&oacute;bach i dla każdej grubości pokrywającej je tkanki kostnej. Uzyskano jednakowe wyniki dla tytanu i igły do znieczulenia przewodowego obrazujące zmniejszenie czułości urządzenia wraz ze wzrastającą grubością tkanki kostnej pomiędzy czujnikiem a metalem. Wykrywalność amalgamatu wynosiła 100% tylko przy grubości tkanki kostnej 1 mm, w kolejnych pomiarach zmniejszyła się do 67%. Urządzenie w żadnym z pomiar&oacute;w nie wykryło igły do szycia chirurgicznego.

Dyskusja i wnioski
Dental Implant Pointer może służyć jako urządzenie dodatkowo weryfikujące położenie metalowego ciała obcego w jamie ustnej, wykazując znaczną skuteczność zar&oacute;wno wobec zmiennej grubości błony śluzowej, jak i tkanki kostnej.

Najczęściej spotykanymi ciałami obcymi jatrogennego pochodzenia w jamie ustnej są narzędzia endodontyczne i wiertła stomatologiczne7, rzadziej spotykanymi mogą być materiały do wypełnień, takie jak amalgamat czy igły do znieczuleń.4 Ciałami obcymi pochodzenia urazowego najczęściej są pozostałości pocisk&oacute;w w ranach postrzałowych lub innego rodzaju metale wtłoczone do tkanek podczas urazu.3

Pozostawione ciała obce mogą prowadzić do uporczywych stan&oacute;w zapalnych błony śluzowej i kości z formowaniem ropni włącznie.5 Dodatkowo, ciała obce wykonane z metalu mogą powodować znaczne ich uwalnianie do krwioobiegu i toksyczność dla organizmu.3 Mogą być r&oacute;wnież przyczyną b&oacute;l&oacute;w, neuralgii i zaburzeń ruchomości w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego, co przemawia za koniecznością ich usuwania.

Zastosowanie Dental Implant Pointera do lokalizacji ciał obcych mogłoby być szczeg&oacute;lnie przydatne, gdy wykorzystanie badania radiologicznego w postaci CBCT czy pantomogramu z powod&oacute;w zdrowotnych nie jest zalecane (kobiety w ciąży, małe dzieci, osoby narażone na znaczne dawki promieniowania rtg), a zdjęcie celowane okazałoby się niewystarczające. Wyniki badań zachęcają do dalszego rozwijania tego zagadnienia.

Zastosowanie metody do odsłaniania implant&oacute;w jest tematem odrębnej pracy.

embedImagecenter("Imagecenter_1_1415",1415, "large");

Autorzy:
Igor Kresa, Bartosz Iwańczyk, prof. dr hab. Andrzej Wojtowicz
Zakład Chirurgii Stomatologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Anna Smaczyńska, Martyna Osiak,
Koło naukowe przy Zakładzie Chirurgii Stomatologicznej WUM.

Piśmiennictwo:
1. Abrahamsson I, Berglundh T, Wennstr&ouml;m J, Lindhe J: The peri-implant hard and soft tissues at different implant systems. A comparative study in the dog. Department of Periodontology, G&ouml;teborg University, Sweden.
2. Gallimidi J, Brunel G, Castello J, Avayou M, Tavernier JC, Mazza R: [A practical method for the surgical uncovering of a buried implant].Service de Stomatologie et de ChirurgieMaxillo-Faciale, Centre Hospitalierd'Argenteuil.
3. Nobel Biocare: Branemark System MK III Grovy, Branemark System MK III TiUnite and Branemark System MK IV &ndash; manual procedures.
4. Jin-Ha Kim and Seong-Yong Moon: Removal of a broken needle using three-dimensional computed tomography: a case report.
5. Sidhi Passi and Neeraj Sharma: Unusual Foreign Bodies in the Orofacial Region.
6. Skubich P, Wanyura H, Stopa Z: Następstwa postrzał&oacute;w z broni pneumatycznej &ndash; obserwacje własne, Czas. Stomatol., 2009, 62, 8, 661-667, 2009 Polish Dental Society.
7. Stępczyński M, Szyperska AM, Janas A: Ciało obce jako powikłanie powstałe po usunięciu zęba, Poradnik Stomatologiczny, 2009, IX, 11; 390-393.
8. Creative Team Instruments: Dental Implant Pointer &ndash; Operation Instructions.
9. Kaczmarek U, Grzesiak-Gasek I, W&oacute;jtowicz D: Częstość występowania powikłań stwierdzanych przez stomatolog&oacute;w praktyk&oacute;w w leczeniu kanałowym, Dent. Med. Probl. 2009, 46, 4, 442-449.
10. Spili P, Parashos P, Messer HH: The Impact of Instrument Fracture on Outcome of Endodontic Treatment, JOE 2005, 12, 31, 845-850.
11. Augello M, Jackowski J, Grätz KW, Jacobsen C: Needle breakage during local anesthesia in the oral cavity &ndash; a retrospective of the last 50 years with guidelines for treatment and prevention, Clin Oral Invest 2011 15: 3-8.
12. Jin-Ha Kim, Seong-Yong Moon: Removal of a broken needle using three-dimensional computed tomography: a case report, J Korean Assoc Oral Maxillofac Surg 2013; 39: 251-253.
13. Fraser-Moodie W: Location and localisation of metal in the tissues, Br J Oral Surg 1966; 4: 99-105.
14. Wang H, Ni L, Yu C, Shi L Qin R: Utilizing spiral computerized tomography during the removal of a fractured endodontic instrument lying beyond the apical foramen, International Endodontic Journal 2010; 43; 12; 1143-1151.
15. Mohri K, Uchiyama T, Panina LV: Recent advances of micromagnetic sensors and sensing application, Sensors and Actuators A: Physical 1997; 59; 1-3; 1-8.

&nbsp;

&nbsp;

&nbsp;

&nbsp;

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement