Rekonstrukcja blokiem allogennym wyrostka zębodołowego w okolicy 22 i wszczepienie implantu BEGO Semados S

 Pacjenci zgłaszający w celu leczenia implantologicznego w strefie estetycznej oczekują perfekcyjnego efektu estetycznego zarówno w zakresie białej, jak i czerwonej estetyki. Zanim jednak przystąpimy do leczenia, musimy odpowiedzieć sobie na kilka pytań.

Jednym z nich jest to, czy jesteśmy w stanie spełnić oczekiwania naszego pacjenta, a następnie – czy istnieją odpowiednie warunki anatomiczne do wypełnienia powierzonego zadania. Jeżeli nie ma odpowiednich warunków do wszczepienia implantu, a tym bardziej brak jest możliwości do uzyskania ładnego końcowego efektu, musimy zastosować odpowiednie dla danego przypadku techniki augmentacyjne.

Do mojego gabinetu zgłosiła się 44-letnia pacjentka, u której na przestrzeni kilku lat trzykrotnie została wykonana resekcja korzenia zęba 22. Po każdym zabiegu dochodziło do odbudowywania się torbieli. Stan przed zabiegiem obrazują ryciny 1 i 2. Pacjentka została przysłana do mnie z rozpoczętą 3 dni wcześniej antybiotykoterapią, podany został Clindamicin a 600 mg 2 x 1. Pomimo rozpoczętej terapii antybiotykiem nadal utrzymywał się stan ropny. Jedynym rozwiązaniem było usunięcie korzenia wraz z koroną cyrkonową wykonaną na nim.

Korzeń został usunięty atraumatycznie przy użyciu urządzenia PiezoSurgery®. Na rycinie 3 pokazano stan po usunięciu zęba.
W następnym zabiegu po odwarstwieniu płata uwidocznił się ubytek kostny w blaszce przedsionkowej oraz torbiel (Ryc. 4). Po wyłuszczeniu torbieli uwidocznił się rozległy ubytek (Ryc. 5). Z powodu rozmiarów ubytku wyrostek zębodołowy wymagał rekonstrukcji mrożonym blokiem kostnym pochodzenia ludzkiego (przeszczep allogenny).

W celu uzyskania większej pewności powodzenia zabiegu przeszczepienia kości oraz lepszego końcowego efektu estetycznego, miejsce biorcze oraz sam blok kostny zostały ukształtowane przy użyciu kasety do bloków kostnych Osseo plus Transfer firmy BEGO. Dzięki temu urządzeniu uzyskuje się również lepszą stabilizację przeszczepu (kształt miejsca biorczego stabilizuje blok) oraz dużą powierzchnię kontaktu, a przez to ukrwienia przeszczepu. Czynniki te zwiększają prawdopodobieństwo powodzenia zabiegu augmentacji. Dzięki dobrej stabilizacji możliwe jest umocowanie bloku kostnego jedną śrubą do osteosyntezy.

Przeszczep został następnie obsypany ksenogennym materiałem kościozastępczym BEGO Oss pochodzenia wołowego i przykryty resorbowalną membraną wykonaną z włókien kolagenowych z osierdzia wieprzowego (Membrane BEGO). Następnie pole zabiegu zostało bez napięcia przykryte płatem śluzówkowo-okostnowym i zaszyte szwami o grubości 6,0 (Ryc. 7). Ryc. 8 przedstawia stan i kształt wyrostka zębodołowego po 6 miesiącach.

Po odpreparowaniu płata śluzówkowego uaunięto stabilizującą blok kostny śrubę do osteosyntezy. Dzięki zabiegowi regeneracyjnemu uzyskano 9,5 mm szerokości wyrostka zębodołowego (Ryc. 9), co pozwoliło na właściwe pozycjonowanie implantu BEGO Semados S o średnicy 3,75 mm (Ryc. 10 i 11).

Implant wszczepiony został we wgojony blok kostny, dlatego okres wgajania implantu, pomimo jego aktywnej powierzchni został wydłużony do 6 miesięcy. Wynika to z gorszego ukrwienia miejsc po augmentacji.

Ostatnim etapem rehabilitacji pacjentki było zaopatrzenie jej odbudową protetyczną. Ponieważ implant sąsiadował z cyrkonowym mostem 12021, jedynym możliwym zaopatrzeniem protetycznym była korona porcelanowa na podbudowie cyrkonowej wraz z łącznikiem indywidualnym wykonanym z cyrkonu w Centrum CAD/CAM BEGO w Bremie.

Efekt końcowy oraz zdjęcie rtg ostatniego etapu leczenia pokazują ryciny 12, 13, 14 i 15. Zdjęcie 14 zostało wykonane po 2 tygodniach od osadzenia korony.

Wnioski
Planując zabieg na podstawie diagnostyki przedzabiegowej (kwalifikacja pacjenta, badanie wewnątrzustne, rtg pantomograficzne i CBCT) oraz stosując techniki augmentacyjne, dzięki którym możliwe jest prawidłowe pozycjonowanie implantu, możemy uzyskać idealny końcowy efekt estetyczny. Jak wiemy z literatury, dla większej pewności powodzenia osteointegracji należy stosować implanty z tytanu (IV klasy), o powierzchni piaskowanej i wytrawianej na gorąco. Wynika to z większej porowatości powierzchni trawionej na gorąco niż na zimno, co ma znaczenie przy implantacjach w miejscach augmentowanych, gdzie ukrwienie jest gorsze.