DT News - Poland - Rekonstrukcja implantoprotetyczna bezzębnej żuchwy

Search Dental Tribune

Rekonstrukcja implantoprotetyczna bezzębnej żuchwy

Model roboczy z dokręconymi łącznikami MultiPlus (20°-0°-0°-20°).
Paweł Frączak, Joanna Kępa-Prokopienko, Emil Korczak i Anna Mrozińska

Paweł Frączak, Joanna Kępa-Prokopienko, Emil Korczak i Anna Mrozińska

pon. 10 października 2016

ratować

Braki zębowe powodują zaburzenia funkcji układu stomatognatycznego. W przypadku występowania odpowiedniej liczby własnych zębów można wykonać konwencjonalne uzupełnienia protetyczne stałe lub ruchome. Nie są to rozwiązania idealne. Alternatywa to implanty dentystyczne. Uzupełnienie braków zębowych po częściowej lub całkowitej utracie zębów naturalnych z ich pomocą stwarza możliwości nieosiągalne konwencjonalnymi metodami protetycznymi.

Prezentowane przypadki zrekonstruowano w oparciu o system BEGO Semados®. System powstał w Niemczech w 1990 r., w Polsce jest zarejestrowany od 2005 r. Badaniach długoterminowe wykazują skuteczność ok. 98%. Implanty w/w systemu wykonane są z tytanu (grade IV, ISO 5832) i są kodowane kolorystycznie. Powłoka TiPurePlus jest piaskowana wytrawiana. Śruby występują w 3 typach: S, Ri, RS/RSX i mają maszynowo opracowany kołnierz (wyjątek – RSX).

Występują także implanty mini, jednak nie są one przedmiotem niniejszego opracowania. Śruba typu S – samogwintująca, z postępującym skokiem gwintu jest uniwersalna i szczególnie zalecana przy kości D1/D2. Śruba Ri, zaprojektowana do użycia w niekorzystnych warunkach kostnych (D3/D4) nie jest samogwintująca. Zalecana, gdy szczególną rolę odgrywa pierwotna stabilizacja wszczepu i/lub istnieją wskazania do natychmiastowego obciążenia. RS/RSX – konoidalne i samogwintujące „bliźniacze” śruby ogólnego przeznaczenia uzupełniają system. Są zaopatrzone w tzw. mikrogwint celem rozłożenia naprężeń w kości.
Platformy śrub są identyczne, choć dla śrub RS/RSX istnieją łączniki z wbudowanym tzw. platform-switching, niekompatybilne z S/Ri. Połączenie implant-łącznik to rodzaj wewnętrznego sześciokąta (2,5 mm) o nachyleniu 45°, co wg producenta zapewnia połączenie bezszczelinowe (gap-free connection). W systemie mamy możliwość wykonania wycisku tzw. łyżką otwartą (metoda pick-up) i łyżką zamkniętą (pop-up). Transfery wyciskowe są nacięte, a podczas wyjmowania wykazują określoną sprężystość potrzebną do wyrównania rozbieżności implantów.

System protetyczny MultiPlus

Opracowany został dla bezzębnych pacjentów z atroficznym wyrostkiem/częścią zębodołową i/lub rozległymi zanikami kości. Można ominąć z jego pomocą wrażliwe anatomicznie struktury (np. nerw bródkowy, zatoki) i zarazem uniknąć procedur augmentacji. System posiada szablon chirurgiczny do nawiercań. Możliwe jest zastosowanie protokołu Ledermana – natychmiastowe obciążenie 4 implantów o dobrej stabilizacji pierwotnej. System posiada szeroki wybór łączników std. - 0°, 20°, 30° (z różnymi wysokościam) i duże możliwości odbudowy stałej/tymczasowej, wliczając prace CAD/CAM.

Opis postępowania

67-letnia pacjentka, użytkująca do tej pory 2 protezy całkowite zgłosiła się celem wykonania nowej rekonstrukcji protetycznej. Bardzo zależało jej na odtworzeniu implantoprotetycznym braków w żuchwie lub przynajmniej stabilnym ufiksowaniu protezy dolnej oraz możliwie krótkim czasie leczenia. Proteza górna była mniejszym problemem – pacjentce zależało głownie na wykonaniu nowego uzupełnienia o dużej estetyce.

Przeprowadzono szczegółowe badanie podmiotowe i przedmiotowe, oraz zlecono badania radiologiczne. W oparciu o zebraną dokumentację stawiano rozpoznanie:
_wg Majewski – gr II,
_wg Eichner – C3,
_wg Glasińska-Landsberger – kl. V (dla szczęki i żuchwy).

Ze względu na duże zaniki kostne w obrębie struktur anatomicznych żuchwy zaproponowano rekonstrukcję w systemie MultiPlus BEGO. W szczęce zdecydowano się na nową, klasyczną protezę osiadającą.

Sporządzano plan/plany leczenia. Następnie omówiono z pacjentką jego przebieg. Po uzyskaniu zgody na przeprowadzenie zabiegu, zaplanowano termin. Implantację przeprowadzano zgodnie z obowiązującym protokołem chirurgicznym i z wykorzystaniem szablonu MultiUnit w osłonie antybiotykowej. Implanty osadzono odpowiednio pod kątem w miejscach zębów: 45 – 20°; 43 – 0°; 33 – 0°; 35 – 20°. Stabilizacja pierwotna wynosiła 45 Ncm. Zastosowano gojenie metodą przezśluzówkową (otwartą). Dostosowano starą protezę pacjentki do nowych warunków.

Wyciski do implantokoron (po 2 miesiącach od osadzenia wszczepów) pobierano metodą „pick-up” z poziomu implantu. Do wykonania wycisków użyto masy Honigum (DMG). Rejestracja i przeniesienie zwarcia przebiegało w sposób zgodny z obowiązującymi standardami. Wykorzystano artykulator Gerber Condylator z łukiem twarzowym.

Proteza całkowita górna akrylowa została wykonana metodą klasyczną (zęby Vita). Suprastrukturę metalową protezy dolnej wykonano z metalu (BEGO Wirobond) przy użyciu elementów systemu MultiPlus, a następnie olicowano porcelaną Vita.

Łączniki protetyczne MultiPlus dokręcano kluczem dynamometrycznym z siłą zalecaną przez producenta, a głowy śrub łączników zabezpieczono. Gotową pracę dokręcono wg protokołu z zabezpieczeniem głów śrub watką, Coltosolem i GPAX. Pacjentce przekazano wszystkie zalecenia dotyczące higieny i polecono zgłaszać się na rutynowe wizyty kontrolne co 6 miesięcy.

Wnioski

System MultiPlus Bego Semados® może być z powodzeniem wykorzystywany w rekonstrukcjach implantoprotetycznych atroficznej żuchwy. W prezentowanym przypadku uzyskano bardzo dobry efekt funkcjonalny i estetyczny, należy jednak prowadzić dalsze obserwacje i badania systemu MultiUnit w warunkach klinicznych.


Podsumowanie

Należy pamiętać, że wskazania do osadzania implantów wynikają głównie z celów protetycznych (jako wartości nadrzędnej) z równoczesnym uwzględnieniem oczekiwań pacjenta. Przed przystąpieniem do implantacji konieczne jest postawienie właściwego rozpoznania i opracowanie koncepcji leczenia indywidualnie dla każdego przypadku. Optymalną estetykę gwarantują nie tylko umiejętności protetyka i współpracującego z nim technika dentystycznego, ale przede wszystkim właściwe wprowadzenie implantu względem zębów sąsiednich oraz wyrostka zębodołowego.

embedImagecenter("Imagecenter_1_2514",2514, "large");

Autorzy:

Paweł Frączak – specjalista protetyki stomatologicznej

Joanna Kępa-Prokopienko – specjalista stomatologii zachowawczej
Emil Korczak, Anna Mrozińska – certyfikowani technicy dentystyczni

Kontakt:
Al. Wilanowska 105/40
02-765 Warszawa
E-mail: misterpawel@gmail.com

Piśmiennictwo:
1. Koeck B, Wagner W et al. Implantologie. Urban&Partner, 2004
2. Majewski S. Rekonstrukcje zębów uzupełnieniami stałymi. WFRP, Kraków, 2005.
3. Majewski S. Podstawy protetyki w praktyce lekarskiej i technice dentystycznej. Kraków, 2000.
4. Brandt H. Wprowadzenie do implantologii. Urban&Partner, 1998.
5. Kregzde M. A method of selecting the best implant prosthesis design option. Int J Oral Maxillofac Implants 7,251(1992).
6. Gebhard W. Modellanalyse und diagnostisches Wax-up beim festsitzenden implantatgetragenen Zahnersatz. Implantologie 2,157(1993).
7. Jivraj S, Chee W. Treatment planning of implants in the aesthetic zone. Br Dent 2006, Jul 22;201(2):77-89.
8. Albrektsson T, Dahl E. Osseointegrated oral implants. A Swedish multicenter study of 8139 consecutively inserted Nobelpharma implants. J Periodontol 59,287(1988).
9. Le Guéhennec L, Soueidan A, Layrolle P, Amouriq Y. Surface treatments of titanium dental implants for rapid osseointegration. Dental Materials Vol. 23, Issue 7, Jul 2007, 844-854.
10. Scherer U, Stoetzer M, Ruecker M, Gellrich NC, von See C. Template-guided vs non-guided drilling in site preparation of dental implants Clin Oral Investig. 2014.
11. Müller C, Thorwarth M, Schultze-Mosgau S. Influence of insertion protocol and implant shoulder design on inflammatory infiltration and gene expression in periimplant soft tissue during nonsubmerged dental implant healing Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod. 2010,109(5):e11-e19.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

advertisement
advertisement