DT News - Poland - Tomografia stożkowa – innowacyjny system obrazowania

Search Dental Tribune

Tomografia stożkowa – innowacyjny system obrazowania

Jakub Baran

Jakub Baran

pią. 8 maja 2015

ratować

Poczatki obrazowania radiologicznego za pomocą tomografii CBCT sięgają lat 90. XX w. W Polsce obrazowanie za pomocą tego typy tomografii funkcjonuje od kilku lat i jako stosunkowo nowa metoda diagnostyki nie jest jeszcze tak dobrze znana i wykorzystywana w praktykach stomatologicznych. Najbardziej znana tomografia stosowana w obrazowaniu radiologicznym jest konwencjonalną tomografią CT, która wykorzystywana jest do badań w zasadzie całej powierzchni ciała.  

To znacznie szybsza i bezpieczniejsza od konwencjonalnej tomografii metoda obrazowania, stworzona przede wszystkim dla stomatologii i skupiająca się wyłącznie na obrazowaniu twarzoczaszki. Nowoczesne rozwiązania technologiczne, a także zastosowanie promieniowania w postaci wiązki stożkowej znacznie skróciły czas wykonywanego badania (do ok. 15 s) oraz kilkudziesięciokrotnie zmniejszyły dawkę promieniowania w porównaniu z klasyczną tomografią CT.

Dzięki krótkiemu czasowi ekspozycji zminimalizowane zostało ryzyko poruszenia się pacjenta podczas badania, tym samym obraz, jaki otrzymujemy jest bardzo wysokiej jakości. Nieograniczone możliwości diagnostyczne, szeroka gama zastosowań, a także intuicyjne i funkcjonalne oprogramowanie sprawiają, że coraz więcej lekarzy dentystów zaczyna korzystać z tej nowoczesnej metody obrazowania. Trójwymiarowe rekonstrukcje, analiza badań w kilku płaszczyznach, zaawansowana obróbka wyników badań pod kątem konkretnego wariantu zabiegu – to tylko nieliczne zalety badań CBCT, do których przejdziemy w dalszej części artykułu.

Pole obrazowania
Obecnie na rynku stomatologicznym znajdują się 2 typy aparatów tomograficznych, jeżeli chodzi o możliwości doboru pól obrazowania. Jedne – ze stałym formatem obrazowania, gdzie nie ma możliwości doboru zakresu wiązki promieniowania do danego przypadku.
Drugi typ urządzeń to aparaty bardzo zaawansowane technologicznie, ze zmiennym polem obrazowania, gdzie obszar naświetlanej struktury wybieramy w zależności od danego przypadku. Warto zaznaczyć, że możliwość wyboru jak najmniejszego formatu obrazowania dla danej sytuacji klinicznej oznacza zmniejszenie dawki promieniowania pochłoniętej przez pacjenta. Dlatego też lekarze powinni mieć na uwadze, aby pracownia, do której pacjent zostanie skierowany na badanie tomograficzne, była wyposażona w tomograf wieloformatowy (Ryc. 1a-d).

System obrazowania radiologicznego
Nowoczesne oraz intuicyjne oprogramowanie pozwala na zobrazowanie pacjenta z najwyższą precyzją. System obrazujący wyniki badań jest zaawansowaną aplikacją, pozwalającą na szczegółową analizę badań i profesjonalne planowanie leczenia. Wyjątkowa funkcjonalność oprogramowania pozwala na przeglądanie badanej struktury w 3 płaszczyznach oraz trójwymiarowej rekonstrukcji. Precyzyjnie przedstawione obrazy radiologiczne pozwalają na lepszą komunikację między lekarzem a pacjentem (Ryc. 2a-d, 3a).

Gdy już wstępnie przeanalizujemy wybrany przypadek za pomocą wymienionych aplikacji, system oferuje nam bardziej zaawansowany tryb wizualizacji badania. Okno „przekrojów pantomograficznych” jest podstawowym narzędziem przeznaczonym dla lekarzy dentystów. Tryb ten umożliwia wykonywanie wszelkiego rodzaju pomiarów, zaznaczenie przebiegu kanału nerwu zębodołowego czy też projektowanie zabiegów implantologicznych (Ryc. 4a-d).

Wszystkie przedstawione dotąd formy odczytu oraz analizy badań są głównymi narzędziami, potrzebnymi do prawidłowego rozpoznania danej sytuacji klinicznej. Jednak, wychodząc naprzeciw coraz większym wymaganiom lekarzy oraz ich chęci do posiadania większej liczby informacji diagnostycznych i obrazowych, rozbudowany system oprogramowania oferuje wiele dodatkowych aplikacji. Korzystanie z nich pozwoli na kompletną analizę oraz da możliwość indywidualnego, a zarazem profesjonalnego wprowadzenie pacjenta w każdy szczegół dotyczący jego przypadku (Ryc. 5, 6, 7, 7a i 8).

Bezpieczeństwo i komfort
Technologia tomografii CBCT zapewnia optymalną kontrolę nad doborem możliwie najbezpieczniejszej dla pacjenta dawki promieniowania. Wszystkie parametry wykonywanego badania są automatycznie wyznaczone przez system oprogramowania, który dobiera parametry ekspozycji, czas promieniowania oraz kolimacje wiązki w zależności od wybranego rodzaju badania. Istnieje również możliwość wyboru budowy anatomicznej pacjenta za pomocą obrazowych ikon, co sprawia, że w przypadku dzieci, dawka promieniowania jest jeszcze niższa niż przy systemowych ustawieniach.

Bardzo proste oraz precyzyjne pozycjonowanie, a także niebywale szybki czas ekspozycji ograniczają do minimum ryzyko powtórzenia badania, zapewniając komfort oraz bezpieczeństwo osoby badanej. Specjalna budowa aparatu daje możliwość wykonywania badań nawet u osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.

Bardzo często lekarze mają wiele wątpliwości przed skierowaniem pacjenta na badanie tomograficzne w obawie przed narażeniem go na wysoką dawkę promieniowania. Wybierają więc formy obrazowania rtg (pantomogram, zdjęcie punktowe), które niestety w bardziej skomplikowanych przypadkach nie dają wystarczających informacji diagnostycznych. Tymczasem dawka, jaką otrzymuje pacjent podczas tomografii CBC jest o wiele niższa od konwencjonalnej tomografii, jest natomiast porównywalna do występującej podczas wykonywania zwykłego zdjęcia panoramicznego (Ryc. 9-11).

Do przedstawionego wykresu należy dodać, iż dawka skuteczna podczas konwencjonalnej tomografii wynosi od 1,2 mSv do nawet 2,5 mSv. Nie sposób więc nie zauważyć, iż dawka występująca podczas badania CBCT jest od kilkunastu do nawet kilkudziesięciu razy mniejsza w porównaniu z konwencjonalna tomografią CT. Podczas zwykłego zdjęcia panoramicznego pacjent narażony jest na dawkę rzędu 0,02 mSv, czyli identyczna, jak w przypadku wycinkowego badania tomograficznego CBCT. Dlaczego więc nie kierować pacjenta na tomografię wycinkową, za pomocą której otrzymamy nieporównywalnie więcej informacji diagnostycznych niż w przypadku zdjęcia panoramicznego?

Możliwość trójwymiarowej analizy badanej okolicy jest niezwykłym komfortem zarówno dla lekarzy, jak i dla pacjentów. Daje możliwość bardzo precyzyjnego zaplanowania zabiegu, zmniejszając do absolutnego minimum możliwość niepowodzenia leczenia nawet

embedImagecenter("Imagecenter_1_1754",1754, "large");

najbardziej skomplikowanych przypadków.

 

 

Ryc. 1_Formaty obrazowania oraz ich zastosowanie w ¬konkretnych przypadkach klinicznych w ¬aparatach ze¬ zmiennym polem obrazowania: (1a) Format 17 ¬x ¬13,5 ¬cm ¬– ortodoncja, zdjęcia pourazowe, rekonstrukcje twarzy, zabiegi chirurgiczne, obrazowanie zatok i ¬dróg oddechowych. (1b) Format 10 ¬x¬ 10 ¬cm¬ – implantologia, zęby zatrzymane, przypadki wymagające jednoczesnego obrazowania szczęki i¬ żuchwy. (1c) Format 10 ¬x ¬5 ¬cm¬ – implantologia, zęby zatrzymane, diagnostyka obejmująca tylko szczękę lub tylko żuchwę. (1d) Format 5 ¬x¬ 5¬ cm¬ – endodoncja, pojedyncze implanty, przypadki wymagające obrazowania o wysokiej rozdzielczości.

Ryc. 2_Przykładowy wynik badania (10 ¬x ¬10 ¬cm). Jest to¬ pierwsze okno obrazowe, które ukazane zostanie zaraz po ¬otworzeniu badania. To ¬tutaj wstępnie analizujemy dany przypadek kliniczny za ¬pomocą obrazów przekrojowych ukazanych w¬ 3 ¬płaszczyznach oraz wizualizacji trójwymiarowej: (a) ¬analiza badania w ¬płaszczyźnie osiowej. (b) trójwymiarowa rekonstrukcja badanej okolicy. (c) analiza
badania w ¬płaszczyźnie czołowej. (d) ¬analiza badania w ¬płaszczyźnie strzałkowej.

Ryc. 3 i 3a_Sposób rozcinania badanej struktury przez określone płaszczyzny, przedstawiony w ¬wizualizacji 3D ¬(kolor żółty – płaszczyzna osiowa, fioletowy – czołowa, zielony – strzałkowa).

Ryc. 4_Specjalistyczna analiza badania za ¬pomocą okna „przekroje pantomograficzne”. Podstawową zaletą jest tu ¬możliwość utworzenia własnej krzywej panoramicznej, której wyznaczenie ukaże dodatkowe obrazy radiologiczne o ¬zaawansowanych możliwościach diagnostycznych oraz pomiarowych: (a) ¬obraz radiologiczny, w¬ którym tworzymy krzywą panoramiczną. (b)¬ obraz radiologiczny powstały w ¬wyniku wyznaczenia krzywej panoramy – tu, oprócz otrzymania precyzyjnych informacji diagnostycznych, mamy możliwość dokładnego wyznaczenia przebiegu kanału nerwu zębodołowego. (c) ¬rekonstrukcja 3D¬ ukazująca wizualnie obszar badanej okolicy. (d) ¬obraz radiologiczny, w¬ którym dokonujemy wszelkiego rodzaju pomiarów.

Ryc. 5_Funkcja nieprzezroczystości. Umożliwia pokazanie tkanek oraz struktur znajdujących się wewnątrz badanej okolicy. W ¬tym przypadku aplikacja bardzo przydatna do ¬ukazania przebiegu wyznaczonego wcześniej kanału nerwu zębodołowego, dzięki czemu mamy możliwość podglądu wizualnego, jak planowany implant układa się względem kanału.

Ryc. 6_Funkcja umożliwiająca cięcia warstwowe każdej z ¬badanych płaszczyzn w ¬wybranych odstępach oraz formach obrazowania.

Ryc. 7 i 7a_Aplikacja, w ¬której sterujemy gęstością tkanek badanej struktury. Oprogramowanie posiada 2 filtry: AVG (average – średni) oraz MIP (maximum intensity projection – maksymalna intensywność projekcji). Do ¬wyboru jest także grubość integracji (od ¬0,18 mm¬ ¬do ¬97,7 mm). Zmieniając filtr z¬AVG na ¬MIP oraz zwiększając integracją z¬ minimum (0,18 mm) do ¬maksimum (97,7 ¬mm), otrzymamy strukturę o określonej gęstości. Narzędzie szczególnie przydatne podczas rozmowy lekarza z ¬pacjentem. Badana okolica obrazowana jest w¬ sposób radiologiczny, a ¬także anatomicznie niepoprawny, ukazujący wszelkiego rodzaju zwapnienia oraz zagęszczenia kości.

Ryc. 8_Biblioteka implantów posiada szeroka bazę systemów
implantologicznych. Jest szczególnie przydatna podczas planowania implantologicznego. Mamy możliwość dopasować konkretny model implantu do ¬danej sytuacji klinicznej.

Ryc. 9_¬Dawka skuteczna w ¬poszczególnych badaniach CBCT.

Ryc. 10_Dawka, jakiej poddawany jest pacjent podczas wykonywania zdjęcia panoramicznego.
Ryc. 11_Dawka, jakiej poddawany jest pacjent podczas tomografii CBCT wycinkowej.

 

 

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement