DT News - Poland - Zespołowe leczenie ortodontyczno-chirurgiczno-protetyczne pacjenta z hipodoncją

Search Dental Tribune

Zespołowe leczenie ortodontyczno-chirurgiczno-protetyczne pacjenta z hipodoncją

Preparacja łoża pod implant ImmediateLoad 3,4 mm x 10 mm. Pomocne jest rozciągnięcie nitki dentystycznej pomiędzy kłem a siekaczem centralnym. Jeżeli brzeg platformy implantu będzie oddalony od nitki o 2 mm, wówczas łatwiej jest osiągnąć zadowalający efekt estetyczny.
Maciej Michalak i Izabela Michalak

Maciej Michalak i Izabela Michalak

pią. 9 października 2015

ratować

Hipodoncja to zaburzenie dotyczące braku zawiązków zębów mlecznych lub stałych. Najczęściej dotyczy siekaczy bocznych górnych i przedtrzonowców drugich dolnych. Częściej występuje u kobiet. Obecnie metodą leczenia z wyboru jest zastosowanie implantów w miejscach braków zębowych. Często konieczna jest współpraca z ortodontą. W artykule opisano przypadek 27-letniej pacjentki, u której uzupełniono braki zębowe w strefie estetycznej.

Zastosowanie wszczepów śródkostnych można uznać za metodę z wyboru w leczeniu braków uzębienia. Wiele zalet tej terapii, jak długoterminowe efekty i bardzo wysoki odsetek powodzeń skutkuje tym, że często lekarz wybiera ten rodzaj rozwiązania protetycznego jako najkorzystniejszy dla pacjenta. Główną korzyścią tego typu rozwiązań jest zachowanie nienaruszonej struktury zębów własnych z jednoczesnym uzupełnieniem ich braków.

Próchnica oraz choroby przyzębia to główne przyczyny utraty zębów wraz z wiekiem. Odrębny problem stanowią pacjenci młodociani z wrodzonym brakiem zawiązków zębów – hipodoncją. Hipodoncja, zwana inaczej „wrodzonym brakiem zębów” czy „agenezją zębów” to zaburzenie rozwojowe dotyczących braku zawiązków zarówno zębów mlecznych, jak i stałych (wyłączając tzw. zęby mądrości). Może być składową objawów zespołów genetycznie uwarunkowanych lub występować samodzielnie. Uważa się, że zaburzenie to jest dziedziczne. Największy odsetek występowania hipodoncji występuje w dysplazjii ektodermalnej.

Wg danych z piśmiennictwa, najczęściej spotykane braki zębowe dotyczą siekaczy bocznych w szczęce oraz drugich zębów przedtrzonowych w żuchwie. Hipodoncja uznawana jest za jedno z najczęściej występujących zaburzeń (dotyka 0,1-0,7% populacji). Częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn.

Uważa się, że nie tylko czynniki genetyczne dominują ujawnienie się tej choroby, ale także czynniki środowiskowe związane z rozwojem osobniczym i zmieniającymi się nawykami żywieniowymi.1-5

Cel pracy

W pracy przedstawiono wyniki zespołowego leczenia ortodontyczno-chirurgiczno-protetycznego pacjenta z hipodoncją.

Opis przebiegu leczenia

Do gabinetu stomatologicznego zgłosiła się 27-letnia pacjentka z hipodoncją obu siekaczy bocznych górnych w celu uzupełnienia tych braków zębowych. W badaniu wewnątrzustnym widoczne były mosty adhezyjne 13-11, 21-23, dzięki którym w łuku zostało zachowane miejsce na brakujące zęby. Pacjentka życzyła sobie, aby wyleczyć stłoczenia oraz przechylić siekacze centralne w celach estetycznych i funkcjonalnych.

Na pierwszej wizycie sporządzono dokumentację fotograficzną, pobrano wyciski oraz utworzono indeks silikonowy, które odesłano do technika w celu wykonania białych szyn typu essix jako tymczasowe uzupełnienie na czas wgajania się implantów.

Po analizie zdjęcia CBCT usunięte zostały mosty adhezyjne i pogrążone 2 implanty ImmediateLoad (3,4 x 10 mm, 3,4 x 8 mm w miejscu braków zębów 12 i 22. Po 4 tygodniach pobrano wyciski pod nakładki ortodontyczne typu Clear Aligner w celu zmniejszenia torku siekaczy centralnych górnych, które jednocześnie służyły jako tymczasowe uzupełnienie braków.

Kontrola radiologiczna osteointegracji implantów pokazała prawidłowe gojenie. Pacjentka użytkowała je ok. 3 miesięcy, uzyskano pożądany efekt przechylenia siekaczy. Po kontroli radiologicznej osteointegracji implantów po ok. 4 miesiącach od ich pogrążenia, pobrano wyciski pod korony pełnoceramiczne. Zacementowano korony, poprawiono estetykę zębów sąsiednich. Pacjentka otrzymała retainer w celu utrzymania efektu ortodontycznego.

 

 

embedImagecenter("Imagecenter_1_1959",1959, "large");

Piśmiennictwo:
1. Grzesiewska K.: Braki zawiązków zębów stałych w powiązaniu z wadami zgryzu u pacjentów Zakładu Ortodoncji Instytutu Stomatologii Śląskiej Akademii Medycznej. Czas. Stomat. 1978, 31, 307-312.
2. Vastardis H.: The genetics of human tooth agenesis: new discoveries for understanding dental anomalies. Am J. Orthod. Dentofacial Orthop., 2000, 117, 6, 650-656.
3. Zadurska M.: Rzadka postać anodoncji zębów mlecznych i rozległej hipodoncji zębów stałych u pacjenta z zespołem ektodermalnym. Czas. Stomatol., 1991, XLIV, 7-8, 562-567.

 

4. J. G. Meechan, N. E. Carter, T. J. Gillgrass, R. S.Hobson: Interdisciplinary managment of hypodontia: Oral Surgery Brit. Dent. J., 2003, 194: 423-427.

5. McNamara C., Foley T., McNamara C. M. Multidisplinary Management of Hypodontia in Adolescents: Case Report; Journal of the Canadian Dental Association; Oct., Vol. 72 Issue 8, 740-746, 2006.

6.Koźlik D. Braki zawiązków zębowych występujące w jednej rodzinie. Czas. Stomat;, 36, 209-212, 1983.
 

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement