Po co nam Światowy Dzień Zdrowia Jamy Ustnej?

To nie jest atrakcyjny temat na kanapę w telewizyjnych śniadaniówkach, to nie jest wygodny temat dla tych, którzy planują budżety na publiczną stomatologię. I trudno precyzyjnie odpowiedzieć, czy winę za taki stan rzeczy zrzucić na dentofobów, skrzywionych przez opiekę stomatologiczną słusznie minionych ustrojów, czy tych, którzy z zasady nie zamierzają wspierać wyjątkowo sprywatyzowanego rynku usług. Efekt? Próchnicę ma 99,9% Polaków w średnim wieku i 95% nastolatków.

Stawiam jednak, że stomatologiczne tabu wynika z braku wiedzy i wiary. Kardiologom udało się dotrzeć do społeczeństwa z komunikatem, że nadmiar cholesterolu, otyłość, brak ruchu szkodzą sercu, pulmonolodzy przebili się komunikatem, że palenie powoduje choroby płuc i nowotwory. Polacy zaczęli biegać, oglądać etykiety na produktach, kupować tzw. zdrową żywność. A dentyści? Dopiero szukają sprzymierzeńców, aby głośno i wyraźnie powiedzieć, że choroby jamy ustnej mają takie same czynniki ryzyka, jak ponad 100 schorzeń niezakaźnych. Z mozołem przebijają się z komunikatem, że jama ustna jest zwierciadłem ciała, że stomatolog może w niej zobaczyć dużo więcej niż próchnicę czy choroby dziąseł, że zdrowa jama ustna ogranicza ryzyko występowania chorób ogólnych tak poważnych, jak zawał serca czy cukrzyca.

Dentyści muszą przejść tą samą drogę, co kardiolodzy, pulmonolodzy i onkolodzy. Podstawowa edukacja, uświadamianie, że zdrowie jamy ustnej i zdrowie ogólne wzajemnie na siebie oddziałują, nauka społeczeństwa prawidłowej higieny (tak, ciągle!), sojusze z lekarzami innych specjalności, przekonanie mediów, że temat jest wart uwagi, wpływanie na polityków, zabieganie, aby stomatologia była stałym elementem narodowych programów zdrowotnych – to plan na lata.

Trudny plan na lata.

I może po to jest nam wszystkim potrzebny Światowy Dzień Zdrowia Jamy Ustnej?

 

Tagi: