Zastosowanie niskoenergetycznego promieniowania laserowego w terapii bólu pozabiegowego

Pełen sukces terapeutyczny zależy nie tylko od prawidłowo przeprowadzonej procedury zabiegowej, lecz w dużej mierze również od właściwej opieki pozabiegowej. W okresie rekonwalescencji staramy się jak najszybciej opanować objawy pooperacyjne i przywrócić pacjenta do stanu prawidłowego funkcjonowania. Dyskomfort związany z objawami takimi jak obrzęk czy ograniczona ruchomość, a przede wszystkim dolegliwości bólowe, często zniechęca pacjentów do dalszej współpracy, stąd konieczność poszukiwania skutecznych metod opanowania bólu i stanu zapalnego.

Znaną metodą łagodzenia bólu jest podanie pacjentowi wybranych środków spośród szerokiej gamy leków przeciwbólowych, niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), glikokortykosteroidów stosowanych miejscowo lub ogólnie, środków znieczulających o przedłużonym działaniu itp.^1-7 Leki te jednak nie są w pełni bezpieczne i mogą czasami wywoływać skutki uboczne. W związku z tym rośnie potrzeba opracowania alternatywnych lub uzupełniających metod leczenia bólu wolnych od skutków ubocznych.³ Jedną ze współczesnych metod leczenia, wykorzystywaną coraz częściej w leczeniu pozabiegowym jest biostymulacja laserowa.

Słowo „laser” jest akronimem angielskiej definicji zjawiska fizycznego (Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation) – wzmacniania światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania – na którym opiera się zasada działania urządzenia generującego promieniowanie elektromagnetyczne.⁸

 

Urządzenia laserowe stosuje się niemal w każdej dziedzinie współczesnej medycyny. Zróżnicowanie efektów terapeutycznych zależy od parametrów zastosowanej stymulacji laserowej.9 W medycynie fizykalnej i rehabilitacji, aby uzyskać efekt biostymulacji, leczone miejsce naświetla się zewnętrzną wiązką promieniowania o małej i średniej mocy (Tab. 1), nie wyższej niż 60 mW. Ważny dla stymulacji obszar okienka optycznego, gdzie transmisja promieniowania jest największa mieści się w zakresie długości fal laserów 550 nm < λ < 950 nm,⁹ z czego wynika powszechne stosowanie laseroterapii o długości fali30 nm < λ < 1100 nm, odpowiadającej barwom od jasnej czerwieni (w paśmie światła widzialnego) do podczerwieni.¹⁰
Poza długością fali, rodzajem i mocą lasera oraz czasem ekspozycji i rodzajem tkanek,^11-13 decydujące znaczenie przypisuje się zastosowanej gęstości powierzchniowej energii. Na podstawie wieloletnich obserwacji klinicznych w schorzeniach przewlekłych zaleca się stosowanie większych dawek (powyżej 5 J/cm2) z większą mocą, a w schorzeniach z bólem ostrym i podostrym – mniejszych dawek (poniżej 5 J/cm2) i mniejszej mocy.^14,15

W przypadku biostymulacji laserowej pozytywne obserwacje kliniczne wyprzedziły badania mechanizmów oddziaływania promieniowania laserowego. I chociaż mechanizm działania przeciwbólowego jest wciąż przedmiotem dyskusji, to dzięki badaniom licznej grupy naukowców wiemy, że światło laserowe działa na wszystkich poziomach organizmu: molekularnym, biochemicznym, komórkowym, tkankowym i narządowym.^10,16 Zakłada się, że głównym mechanizmem oddziaływania promieniowania laserowego na tkanki są procesy zachodzące na poziomie komórkowym i molekularnym, które są rezultatem rezonansowej absorpcji energii przez komórki oraz wzrostu ich energii wewnętrznej i użytecznej.^15,17

Efekt oddziaływania promieniowania laserowego na poziomie komórkowym objawia się pobudzeniem metabolizmu komórkowego, wzrostem aktywności enzymów błonowych, zwiększeniem produkcji adenozynotrójfosforanu (ATP – adenosinetriphosphate), a w konsekwencji stymulacją syntezy kwasów nukleinowych i białek, zwiększeniem transportu aktywnego i stabilizacji błon komórkowych oraz przyspieszeniem wymiany elektrolitowej między komórką a jej otoczeniem.^9,15,17-23 Na poziomie tkankowym obserwuje się stymulację procesów naprawczych poprzez zwiększenie proliferacji komórek, głównie fibroblastów, zwiększenie aktywności antyoksydantów we krwi, zapobieganie utlenianiu lipidów w błonie komórkowej, przyspieszenie krążenia krwi i chłonki, spadek ciśnienia wewnątrzkapilarnego, wzrost progu pobudliwości zakończeń nerwowych oraz pobudzenie układu immunologicznego.^9,10,17,24

Przeciwbólowe działanie laseroterapii jest następstwem zahamowania uwalniania mediatorów zapalnych oraz zwiększenia ich odprowadzania z tkanki, zmniejszenia obrzęku, aktywacji zstępującego układu antynocyceptywnego, wyrzutu endorfin oraz hiperpolaryzacji pierwotnych zakończeń nerwowych.^9,18,19

Cel pracy

Celem pracy jest zbadanie wpływu biostymulacji laserowej na leczenie bólu u pacjentów poddanych zabiegom osteosyntezy stabilnej żuchwy.

Materiał i metody
Badania przeprowadzono w okresie od lipca 2012 r. do grudnia 2013 r. na Oddziale Chirurgii Szczękowo-Twarzowej SPSK im. A. Mielęckiego w Katowicach. Badaniem objęto grupę 50 pacjentów ze złamaniem żuchwy zakwalifikowanych do osteosyntezy stabilnej złamań okolicy żuchwy. Pacjenci przy przyjęciu na oddział byli kwalifikowani do projektu badawczego i przypisywano ich do grup na zasadzie przydzielania sekwencyjnego. Pierwszy pacjent przydzielony został do grupy badawczej, drugi do grupy kontrolnej, następnie cykl się powtarzał. Z badania wyłączono osoby z chorobami ogólnoustrojowymi, przewlekle przyjmujące jakiekolwiek leki, skarżące się na przewlekłe bóle, pacjentki w ciąży i karmiące piersią oraz osoby z zaburzeniami neurologicznymi lub psychiatrycznymi.

Grupę badaną stanowiło 25 osób (5 kobiet i 20 mężczyzn) w wieku 23-69 lat (średnia 48,64±7,83) poddanych zabiegowi osteosyntezy stabilnej w okolicy trzonu żuchwy (12 przypadków), okolicy wyrostka kłykciowego (6 przypadków), trzonu żuchwy okolicy kąta (7 przypadków).

Grupę kontrolną stanowiło 25 osób (9 kobiet i 16 mężczyzn) w wieku 17-64 lata (średnia 42,64±8,24) poddanych osteosyntezie stabilnej w okolicy trzonu żuchwy (13 przypadków), okolicy wyrostka kłykciowego (5 przypadków), trzonu żuchwy okolicy kąta (7 przypadków).

Badania zostały pozytywnie zaopiniowane przez Komisję Bioetyczną ŚUM w Katowicach i kierownika kliniki, a każdy pacjent podpisał zgodę na udział w badaniu oraz został poinformowany o możliwości rezygnacji na każdym jego etapie.

Zabiegi osteosyntezy żuchwy były wykonywane w znieczuleniu ogólnym przy użyciu minipłytek tytanowych systemu 2,0 Fimy Synthes, przez jeden zespół chirurgów szczękowo-twarzowych. Podczas badania pacjenci cały czas przebywali na oddziale szpitalnym.

W grupie badanej przeprowadzono fizykoterapię przy użyciu biostymulującego diodowego lasera niskiej mocy CTL 1106M generującego promieniowanie laserowe o długości fali 660 nm. Stosowano wiązkę lasera o mocy 50 mW i dawce 5 J metodą kontaktową punktową przezskórną w okolice miejsca operowanego. Każdemu z pacjentów wykonywano zabiegi codziennie, począwszy od zerowej doby pozabiegowej. Pomiarów bólu podczas badania palpacyjnego dokonano w 1., 3. i 5. dobie pooperacyjnej.

W grupie kontrolnej w celu złagodzenia bólu stosowano tradycyjne zimne kompresy schładzające operowaną okolicę.

Pomiar bólu polegał na zaznaczeniu na skali wzrokowo-analogowej (VAS) wartości 0-10, oznaczającej nasilenie bólu podczas palpacji okolicy miejsca operowanego. Dla większej poprawności i wiarygodności badania oraz ujednolicenia wyników, palpacja przeprowadzona była z siłą 20N, po wcześniejszej kalibracji siły ucisku na wadze elektronicznej. Wszyscy pacjenci przed badaniem deklarowali, iż przez ostatnie 6 godz. nie przyjmowali środków przeciwbólowych. Żaden pacjent nie zgłaszał samoistnych dolegliwości bólowych.

W pierwszym etapie badań statystycznych wykonano obliczenia podstawowych parametrów statystyki opisowej, a następnie użyto testu Shapiro-Wilka. Przyjęto prawdopodobieństwo popełnienia błędu statystycznego na poziomie p<0,05.

Wyniki
W tabeli 2 przedstawiono wyniki grupy badawczej i grupy kontrolnej dla analizowanych parametrów w 1., 3. i 5. dobie pooperacyjnej, a także zmiany parametrów w okresach pomiędzy 1. i 3. dobą pooperacyjną oraz 1. i 5. dobą pooperacyjną.

W 1. dobie pomiary w grupie badawczej nie wykazywały istotnej statystycznie różnicy z pomiarami w grupie kontrolnej. Jednak już w 3. dobie po zabiegu w grupie badanej odnotowano zmniejszenie dolegliwości bólowych o 1,77±0,98 pkt. w skali VAS, co jest wynikiem istotnym statystycznie w stosunku do grupy kontrolnej (bez fizykoterapii). Podobnie w 5. dobie pooperacyjnej zmniejszenie dolegliwości bólowych w grupie badanej (2,96 ±1,12 VAS) również wykazuje istotną statystycznie różnicę wobec grupy kontrolnej.

Dyskusja
Aplikacja niskoenergetycznego promieniowania laserowego (Low Level Laser Therapy – LLLT) jako metoda terapeutyczna jest częścią planu leczenia wielu schorzeń: dermatologicznych (owrzodzenia, odleżyny, trudno gojące się rany),¹² reumatycznych (reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa)^,25 stomatologicznych (periodontitis, zmiany w obrębie śluzówki jamy ustnej, BMS), urazowo-ortopedycznych (stany po urazach), a także neurologicznych, laryngologicznych, urologicznych czy internistycznych.¹⁶

Wśród głównych efektów terapeutycznych biostymulacyjnego promieniowania laserowego wymienia się działanie przeciwbólowe, przeciwobrzękowe, poprawiające krążenie i zwiększające odporność organizmu.^11,13 W praktyce wykorzystuje się przede wszystkim oddziaływanie przeciwbólowe i przeciwzapalne biostymulacji laserowej, zarówno oddzielnie, jak i w kombinacji z innymi metodami leczniczymi^.26,27 Oceniana w wielu próbach klinicznych skuteczność analgetyczna laseroterapii wykazuje znaczne różnice.^21,28-31

Obszerną grupę wskazań do stosowania biostymulacji laserowej stanowią urazy tkanek miękkich narządu ruchu. Skuteczność laseroterapii biostymulacyjnej zaobserwowano w leczeniu: skręcenia stawu skokowo-goleniowego, pourazowego, wysiękowego zapalenia stawu kolanowego,^25,32 pourazowego uszkodzenia i przewlekłego zapalenia ścięgna Achillesa, entezopatii, zespołu bolesnego barku czy tzw. łokcia tenisisty.^10,13,33-42 Niektórzy autorzy donoszą o braku efektywności biostymulacji laserowej w leczeniu dolegliwości bólowych związanych z pourazowym uszkodzeniem tkanek miękkich narządu ruchu.^43-45

Wiele prac badawczych opisuje istotne statystycznie zmniejszenie dolegliwości bólowych u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów obwodowych^.21,42,46-51 Autorzy podkreślają, że zniesienie dolegliwości bólowych w stawach objętych procesem zwyrodnieniowym, zwiększa sprawność funkcjonalną pacjenta oraz wpływa na zmniejszenie ilości przyjmowanych leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.^18,32

Powyższe spostrzeżenia są zgodne z wynikami uzyskanymi w niniejszej pracy, gdzie w przypadku bólu pozabiegowego w 3. dobie pooperacyjnej wykazano zmniejszenie dolegliwości bólowych o 1,77±0,98 pkt. w skali VAS w stosunku do 1. doby, z kolei w 5. dobie uzyskano redukcję bólu o 2,96±1,12. Zaznaczyć należy, że w obu przypadkach wartość zmniejszenia poziomu bólu w stosunku do grupy kontrolnej jest istotna statystycznie.

W przypadku leczenia bólów mięśniowo-powięziowych występują w literaturze duże rozbieżności w ocenie efektu analgetycznego po biostymulacji laserowej. Zarówno randomizowane badania z próbą placebo,^52-54 jak i nierandomizowane bez grup kontrolnych,^55-57 potwierdzają skuteczność biostymulacji laserowej w formie naświetlania punktów spustowych bólu. Z drugiej strony jednak, istnieją doniesienia na temat niezadowalających efektów analgetycznych laseroterapii w leczeniu bólów mięśniowo-powięziowych.^58,59

Wykorzystanie biostymulacji laserowej jest jedną z metod fizykalnych niefarmakologicznego postępowania przeciwbólowego u chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Niektórzy autorzy^60,61 donoszą o dużej skuteczności i przydatności stosowania tej formy terapii w chorobach reumatycznych, jednak pod warunkiem włączania jej jako uzupełnienia farmakoterapii.⁶²

Aplikacja niskoenergetycznego promieniowania laserowego ma uzasadnienie również w terapii bólu neuropatycznego w zespole cieśni kanału nadgarstka, szyjnych zespołach korzeniowych, neuralgii nerwu twarzowego i trójdzielnego oraz neuralgii popółpaścowej.^63-70 Korzystny efekt promieniowania laserowego wykazano także w terapii pourazowych uszkodzeń nerwów obwodowych. Po właściwym opatrzeniu uszkodzonego nerwu, w wyniku terapii biostymulacyjnej zwiększa się możliwość zachowania integralności histologicznej uszkodzonych nerwów, dzięki zwiększeniu przepuszczalności błon dla jonów Na+ i K+ oraz aktywizacji Na+/K+ ATP-azy.²⁴

Wśród wskazań do biostymulacji laserowej wymienia się również bóle niedokrwienne. Dużą skuteczność analgetyczną terapii promieniowaniem laserowym uzyskuje się u pacjentów z chorobą Raynauda.^71-73 Niektórzy autorzy^74,75 donoszą też o pozytywnym efekcie terapeutycznym laseroterapii w leczeniu dolegliwości bólowych związanych z dysfunkcją stawów skroniowo-żuchwowych i fibromialgią.

Wiele publikacji odnosi się pozytywnie do zastosowania niskoenergetycznego promieniowania laserowego po zabiegach w okolicy jamy ustnej. Szczególnie szeroko opisywane są przypadki po ekstrakcji zatrzymanych 3. zębów trzonowych żuchwy. W badaniach na temat zastosowania lasera niskiej mocy u pacjentów po zabiegach usunięcia zatrzymanych zębów mądrości w żuchwie, Aras³¹ wykazał zmniejszenie obrzęku i szczękościsku w stosunku do grupy kontrolnej. W innych opracowaniach Carillo i wsp.,⁷⁶ również po zastosowaniu lasera biostymulacyjnego po zabiegach ekstrakcji zatrzymanych zębów mądrości w żuchwie, zaobserwowali zmniejszenie bólu pooperacyjnego, obrzęku i szczękościsku. Potwierdzają to w badaniach Marković i Todorović,²⁷ którzy wykazali istotnie statystycznie różnice w nasileniu dolegliwości bólu i szczękościsku w stosunku do placebo. Cytowane badania uzyskały podobne rezultaty do przedstawionych w niniejszej pracy, gdzie wykazano znacznie lepszy wynik rekonwalescencji u pacjentów poddanych naświetlaniu. Po zastosowaniu laseroterapii wartości badanych parametrów oraz obraz kliniczny świadczyły o szybszej rekonwalescencji pacjentów. Istotne statystycznie zmniejszenie bólu w stosunku do grupy kontrolnej zaobserwowano już w 3. dobie.

Pozytywne efekty klinicznego zastosowania biostymulacji laserowej zostały potwierdzone również badaniami histopatologicznymi przeprowadzonymi na zwierzętach. Z badań wielu autorów wynika, że mechanizm procesów naprawczych pobudzanych laserowo polega na proliferacji fibroblastów, syntezie kolagenu, redukcji obrzęku i reakcji zapalnej, angiogenezie oraz przyspieszeniu gojenia ran.^77-79

Odnotowana przez wielu badaczy duża skuteczność analgetyczna biostymulacji promieniowaniem laserowym skłania do wykorzystywania tej metody w kompleksowym leczeniu bólu o różnej etiologii.80 Najistotniejszymi elementami warunkującymi skuteczność laseroterapii jest dobór właściwej długości promieniowania, mocy i gęstości powierzchniowej energii, zastosowanie optymalnej metodyki zabiegu – indywidualnie dobranej dla każdego pacjenta z wnikliwie zdiagnozowanymi dolegliwościami bólowymi.

Brak skuteczności terapii niskoenergetycznego promieniowania laserowego w pojedynczych pracach może wynikać z odmienności grup badanych, niewłaściwego doboru aparatury zabiegowej, nieprawidłowej metodyki aplikacji promieniowania, zbyt krótkiego czasu naświetlania, błędnego dobrania parametrów wiązki lub braku indywidualizacji postępowania terapeutycznego obejmującego leczeniem wszystkie składowe łańcucha biomechanicznego, w których stwierdza się zmiany chorobowe.³⁵
Czynnikiem warunkującym dynamiczny rozwój zastosowań leczniczych laseroterapii biostymulacyjnej jest przeprowadzanie większej liczby badań o wysokim stopniu trafności i wiarygodności. W celu uzyskania optymalnego leczniczego wykorzystania czynników fizykalnych i maksymalizowania zasięgu pożądanych skutków terapii badania powinny obejmować analizę wpływu różnych parametrów leczenia na skutki ich stosowania w różnych sytuacjach klinicznych.⁸¹ Punkt wyjścia w opracowaniach metod właściwego wykorzystywania bodźców fizykalnych powinny stanowić zasady medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM – evidence based medicine).⁸²

Lasery biostymulacyjne uznawane są za urządzenia o nieznacznym ryzyku (nonsignificant risk devices).⁸³ Rozważne aplikowanie promieniowania laserowego z wyłączeniem przeciwwskazań^15,84-86 stwarza wiele możliwości rozwoju tej formy terapii.

W świetle aktualnego stanu wiedzy o wpływie promieniowania laserowego na komórki i tkanki, uzasadnione wydaje się niestosowanie biostymulacji w chorobach nowotworowych.⁸⁴ U pacjentów cierpiących na chorobę nowotworową promieniowanie laserowe może bowiem stać się źródłem stymulacji i przyspieszenia procesów metabolicznych w obrębie komórek zmienionych nowotworowo. ^87,88

Przeciwwskazania do laseroterapii:
_choroba nowotworowa,
_nadwrażliwość na światło,
_ciąża,
_padaczka,
_czynna gruźlica,
_przełom tarczycowy,
_zaburzenia glikemii.

 

Wnioski

Niskoenergetyczne promieniowanie laserowe stanowi cenne uzupełnienie kompleksowego postępowania przeciwbólowego po zabiegach osteosyntezy żuchwy, a przy zastosowaniu odpowiednich parametrów może stać się alternatywą dla innych współcześnie stosowanych metod terapii bólu pozabiegowego. Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie wyniki badań wskazują na statystycznie istotne ograniczenie dolegliwości bólowych po biostymulacji. W związku z tym, konieczne jest przeprowadzenie większej liczby badań o wysokim stopniu trafności i wiarygodności oraz ściśle określonej metodyce aplikacji promieniowania.

Biostymulacja laserowa jest metodą prostą, nieinwazyjną, bezpieczną i tanią, co skłania do rozszerzania wskazań do jej zastosowań.

Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.

^{Przedruk za zgodą „Implantologii Stomatologicznej”. Artykuł w wersji oryginalnej ukazał się na łamach „Implantologii Stomatologicznej", nr (11) 1/2015.}

Autorzy:
Lek. dent. Paweł Szczepaniak, prof. dr hab. n. med. Iwona Niedzielska, dr n. med. Artur Banyś, lek. dent. Łukasz Kops
Katedra i Klinika Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej i Chirurgii Stomatologicznej ŚUM, Katowice, ul. Francuska 20/24.
Kierownik: prof. dr hab. n. med. Iwona Niedzielska
Kontakt:
E-mail: pawelszczepaniak@poczta.onet.pl