DT News - Poland - Metody augmentacji z wykorzystaniem czynników wzrostowych i komórek macierzystych

Search Dental Tribune

Metody augmentacji z wykorzystaniem czynników wzrostowych i komórek macierzystych

Założenie przeszczepu allogennego bloku kostnego z autogennymi komórkami macierzystymi hodowanymi 48 godz.
Andrzej Wojtowicz

Andrzej Wojtowicz

czw. 19 kwietnia 2012

ratować

Zaawansowane metody augmentacj tkanki kostnej przy wykorzystaniu czynników wzrostowych i/lub ukierunkowanych komórek macierzystych stanowią jedną z najintensywniej rozwijających się dziedzin implantologii.

Pierwsze aplikacje kliniczne wysokozagęszczonej autogennej masy płytkowej datuje się na lata 1998-1999 (Lynch Genco Marks), pierwsze aplikacje kliniczne autogennych komórek macierzystych w Polsce na rok 2001, a publikacje w USA na 2003 r.

Wykorzystanie ludzkiego rekombinowanego płytkowego czynnika wzrostu rhPDGF-BB w USA datuje się na 2005 r., w Polsce rejestracja tego czynnika nastąpiła w 2011 r. Najbardziej efektywna metoda to bez wątpienia wykorzystanie ludzkiego rekombinowanego czynnika morfogenetycznego kości rhBMP2, nadal niedostępnego w Europie. Efekty tych działań, nazwanych zabiegami inżynierii tkankowej są publikowane w polskich i zagranicznych mediach.

Liczba konferencji poświęcona tym zagadnieniom praktycznie rośnie w szybkim tempie, często z tymi samymi nazwiskami, m.in.: M. Nevins, M. Simion, J. Wozney. W minionym 10-leciu naukowcy ci prowadzili badania w aspekcie ekspresji, syntezy, czynników wzrostowych, białek morfogenetycznych kości, które jak wiadomo są niezbędne do procesów osteogenezy, a co za tym idzie regeneracji i augmentacji tkanki kostnej. Istotne są czynniki genetyczne, m.in. liczba „dostępnych” komórek lokalnych i dystrybucja różnych czynników wzrostowych (GF – growth factors).

embedImagecenter("Imagecenter_1_492",492, "large"); script>

Sprawa procesowania nośników, na których GF są aplikowane w łoże defektu kostnego jest niezmiernie istotna, ponieważ powierzchnia/struktura nośnika (scaffold) musi umożliwić włączenie czynnika wzrostowego, aby mógł on stopniowo ulegać uwalnianiu w czasie przebudowy przeszczepu. Aktualnie dostępnym, jednym z nośników zbliżonych do kolagenowej macierzy autogennej (złoty standard) dla GF jest macierz allogeniczna (kość alogeniczna) przygotowywana m.in. w Centralnym Banku Tkanek (prof. dr hab. Artur Kamiński).

Na przełomie 2011 i 2012 r. zespół prof. A. Wojtowicza, prof. A. Kamińskiego oraz prof. Jędrzejczaka i doc. E. Urbanowskiej z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego wykonał szereg zabiegów chirurgicznych w celu augmentacji znacznych defektów kostnych szczęk, wykorzystując nośnik kości alogenicznej hodowany wraz z autogennymi komórkami macierzystymi w ramach wspólnego projektu NCNCBiR.

Liczne spektakularnie brzmiące doniesienia dotyczące pojawiających się na rynku nośników, zapewne opatentowane, nie zawierają szczegółowych informacji o tym, czym one są – ceramiką, kolagenem czy BetaTCP? Czy też może innym minerałem syntetycznym lub substancją pochodzenia zwierzęcego? Dobór nośnika, obojętne czy w postaci „tabletek”, granulatu, czy też porowatej struktury o kształcie dopasowanym do łoża kostnego pozostaje w sferze badań w wielu ośrodkach i laboratoriach na całym świecie. Najistotniejsze wydaje się to, czy nośnik posiada strukturę porowatą zamkniętą lub otwartą, czy jest resorbowalny i czy białka są w stanie opłaszczyć jego powierzchnię oraz ulegać, już w tkankach, stopniowemu uwalnianiu. Uwalnianie GF zdeponowanych w trójwymiarowym kościopodobnym nośniku pozwala przez klika tygodni stymulować procesy promocji osteogenezy, kolagenogenezy, dojrzewania macierzy beleczek kostnych i ich mineralizację oraz dalsze dojrzewanie osteoidu i jego przebudowę w tkankę kostną. Brak tych funkcji czyni nośnik niepodobnym do kości i może wykazywać wyłącznie właściwości osteokondukcyjne oraz zjawiska znane od prawie 50 lat.

Kolejnym przełomem anonsowanym w ubiegłym roku jest fakt rejestracji i wprowadzenia na rynek Polski do wykorzystania klinicznego rhPDGF. W tym roku czynnikom wzrostowych będą poświęcone liczne kursy i konferencje OSIS-EDI (www.osis.org.pl).

Wszystko wskazuje na to, iż era syntetycznych, procesowanych materiałów wszczepowych i syntetycznych czynników wzrostowych może ograniczyć niejednokrotnie jatrogenne zabiegi z wykorzystaniem kości z tzw. miejsc dawczych (donor sites), co nie zawsze spotyka się z akceptacją pacjenta „implantologicznego”.

Zapraszamy do uczestnictwa w szeregu wydarzeń naukowych, podczas których nie zabraknie prezentacji na temat opisanych wyżej dokonań, aplikacji klinicznych: VIII Kongres PTCHjU (www.ptchju.org.pl), Konferencja OSIS-EDI (www.osis.org.pl), II egzamin umiejętności w impantologii, wreszcie Bone Symposium w San Francisco i II Wrocławskie Dni Implantologiczne. Wszystkie te wydarzenia oprócz bogatego programu naukowego zapewniają uczestnikom możliwość uzyskania punktów edukacyjnych.
 

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement