Złożone leczenie implantoprotetyczne bezzębia

Kwalifikacja pacjenta do danego typu rekonstrukcji powinna być bardzo wnikliwa i ostrożna. Należy precyzyjnie ocenić potencjalne korzyści oraz efekty uboczne związane z eksploracją miejsca biorczego. Przeszczep kości gąbczastej z talerza kości biodrowej stanowi bardzo dobrą i relatywnie prostą metodę uzupełnienia rozległych, zamkniętych ubytków kostnych oraz augumentacji typu sinus floor lift u pacjentów wymagających złożonych rekonstrukcji implantoprotetycznych. Zastosowanie kości biodrowej do rekonstrukcji w obrębię części twarzowej czaszki ma długą historię i było z powodzeniem stosowane przez pionierów chirurgii szczękowo-twarzowej oraz implantologii.^1,2

Opis przypadku
47-letni pacjent zgłosił się celem leczenia rozległych braków zębowych. Pacjent utracił przedwcześnie większość zębów z powodu strachu przed leczeniem oraz zdiagnozowanego refluksu żołądkowego. W badaniu klinicznym i radiologicznym stwierdzono bezzębną szczęka z rozdęciem wyrostka zębodołowego w okolicy 14-12. Radiologicznie zdiagnozowano torbiel o rozmiarze ponad 2 cm oraz pogrubiałą odczynowo błonę śluzowa zatoki szczękowej prawej (Ryc. 1 i 2). W żuchwie pacjent posiadał uzębienie resztkowe wymagające usunięcia. Ze względu na młody wiek pacjenta, rozległość zmian oraz ekspansję zatok szczękowych, kierując się tzw. złotym standardem, podjęto decyzję o uzupełnieniu deficytów kostnych przeszczepem kości gąbczastej z talerza kości biodrowej. Procedury chirurgiczne zaplanowano wg planu: usunięcie torbieli z jednoczasowym uzupełnieniem przeszczepem, obustronna augmentacja zachyłków zębodołowych zatok szczękowych, a następnie, już w warunkach ambulatoryjnych, umieszczenie 4 wszczepów T3 firmy BIOMET 3i w żuchwie i ostatecznie – implantacja szczęki 6 wszczepami tego samego typu.

Zabieg wyłuszczenia torbieli oraz jednoczasowej augmentacji przeszczepem wykonano w warunkach szpitalnych w znieczuleniu ogólnym z intubacją przez usta. Po analizie badań tomograficznych obliczono wstępnie objętość potrzebnej ilości kości gąbczastej i ze względów na aseptykę, w pierwszej kolejności przystąpiono do pobrania materiału z talerza kości biodrowej. Procedurę wykonano z dojścia przedniego, z zachowaniem 1 cm marginesu od kolca biodrowego.³ Po zaopatrzeniu miejsca biorczego (Ryc. 3 i 4) przystąpiono do zabiegu w obrębie szczęk. Wyłuszczoną torbiel zabezpieczono do badania histopatologicznego, następnie wykonano podwójny zabieg podniesienia dna zatok szczękowych z dojścia przedniego. Okres okołooperacyjny przebiegł bez powikłań. Pacjent został poddany profilaktyce antybiotykowej oraz przeciwzakrzepowej, po 24-godz. obserwacji mężczyzna został spionizowany, a następnie po zmianie opatrunków, wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym. Zalecono oszczędny tryb życia z unikaniem wzmożonego wysiłku fizycznego przez okres 6 tygodni.⁴ Kolejne kontrole w 3. i 7. dobie odbyły się w trybie wizyt domowych.

Przez zabiegami implantacji ponownie wykonywano badania tomograficzne oraz przeprowadzono symulację SimPlant (Ryc. 5). Zabieg implantacji żuchwy wykonano po 2 miesiącach w warunkach ambulatoryjnych w znieczuleniu miejscowym. Umieszczono 4 wszczepy T3 firmy BIOMET 3i w żuchwie, uzyskując bardzo dobrą stabilizację pierwotną. Po 7 miesiącach od pierwotnego zabiegu rekonstrukcyjnego, przystąpiono do implantacji w szczęce. Radiologicznie w badaniu TK zaobserwowano przyrost tkanki kostnej w obrębie zachyłków zębodołowych zatok szczękowych o ok. 8-10 mm w wymiarze pionowym (Ryc. 6), jednak w subiektywnej ocenie stanowiło to ok. 60-70% objętości przeszczepionego materiału. Resorbcja materiału kostnego przeszczepianego spoza rejonu głowy stanowi problem,5-7 któremu należy przeciwdziałać, pobierając większą ilość materiału niż oczekiwana objętość końcowa. W miejscach regenerowanych stwierdzono śródzabiegowo obecność tkanki kostnej bardzo dobrej jakości w subiektywnej ocenie podczas preparacji loży implantologicznych. W trakcie zabiegu zmodyfikowano plan, umieszczając jeden implant więcej, we wszystkich przypadkach uzyskano bardzo dobrą stabilizację pierwotną. Okres okołozabiegowy przebiegł bez powikłań.

Do rehabilitacji protetycznej przystąpiono po kolejnych 6 miesiącach, zaplanowano uzupełnienia stałe przykręcane. Zarówno dolne, jak i górne uzupełnienia protetyczne wykonano z chromokobaltu, dolne zostało olicowane kompozytem, górne ceramiką napalaną (Ryc 8 i 9). Przez cały okresu kilkunastomiesięcznego oczekiwania pacjent użytkował protezy ruchome całkowite, co pozwoliło na szybką adaptację do nowych uzupełnień stałych.

Podsumownie
W opisywanym przypadku użycie przeszczepu kości gąbczastej z talerza biodrowego do augumentacji ubytku szczęki po wyłuszczeniu torbieli oraz wykonanie obustronnego zabiegu typu sinus floor lift, pomimo spodziewanej częściowe resorbcji, przyniosło zamierzony efekt. Następowe leczenie implantologiczne z użyciem wszczepów T3 firmy BIOMET 3i oraz rehabilitacja protetyczna przywróciła pacjentowi właściwe funkcjonowanie układu stomatognatycznego.
 

Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.

Autor:
Lek.stom. Karol Borkowski – specjalista chirurgii szczękowo-twarzowej, implantologią zajmuję się od 2002 r. W zakresie jego zainteresowań zawodowych pozostają: implantologia stomatologiczna oraz czaszkowo-twarzowa, złożone rekonstrukcje z wykorzystaniem przeszczepów kostnych. Z autorem można się skontaktować, pisząc na adres e-mail: karol.borkowski@wp.pl