DT News - Poland - Alternatywna metoda wzajemnej stabilizacji transferów przy wykonywaniu wycisków

Search Dental Tribune

Alternatywna metoda wzajemnej stabilizacji transferów przy wykonywaniu wycisków

L. Szalewski, K.Kruszyński, P. Stachurski, A. Niewczas, M.Michalak, A.Bożyk i G.Michalczewski

L. Szalewski, K.Kruszyński, P. Stachurski, A. Niewczas, M.Michalak, A.Bożyk i G.Michalczewski

pią. 12 lutego 2016

ratować

Leczenie implantologiczne jest przewidywalną metodą odbudowy brakujących zębów, która jest stosowana w celu rehabilitacji protetycznej pacjentów z brakami częściowymi lub całkowitymi. W czasie leczenie implantoprotetycznego niezbędne jest pobranie idealnego wycisku pod przyszłe uzupełnienie protetyczne oparte na implantach. W niniejszym artykule przedstawiono alternatywną metodę wzajemnej stabilizacji transferów przy wykonywaniu wycisków pod uzupełnienia stałe oparte na wszczepach śródkostnych. Na zdjęciach zewnątrzustnych przedstawiono krok po kroku prezentowaną metodę pobierania wycisku.

Leczenie implantologiczne jest przewidywalną metodą odbudowy brakujących zębów, która jest stosowana w celu rehabilitacji protetycznej pacjentów z brakami częściowymi lub całkowitymi. Możemy wyróżnić leczenie jedno- lub dwuetapowe, które zależy od warunków anatomiczno-fizjologicznych pacjent. Niezależnie od wyboru metody leczenia, niezbędne jest pobranie idealnego wycisku pod przyszłe uzupełnienie protetyczne oparte na implantach.

Pobieranie wycisku w implantoprotetyce wymaga szczególnej staranności odwzorowania pozycji wszczepów. Precyzyjny wycisk umożliwia dokładne odzwierciedlenie struktur jamy ustnej i wpływa na poprawne wykonanie prac protetycznych.1 Dedykowane elementy transferowe są niezbędne do wykonania poprawnego negatywu pola protetycznego. Wycisk w czasie leczenie implantoprotetycznego ma na celu nie tylko odwzorowanie sytuacji wewnątrzustnej, ale także precyzyjne przeniesienie położenia implantów w trójwymiarowej orientacji względem pola protetycznego. Nieprawidłowo wykonany wycisk może spowodować niedopasowanie przyszłej odbudowy protetycznej.2

Częstymi problemami są nieprawidłowa okluzja i artykulacja, a także uszkodzenia powierzchni żującej prac protetycznych lub niedopasowanie pracy protetycznej do implantu, co może przyczynić się do powstania periimplatitis. Z tych powodów konieczna wydaje się kontrola rtg położenia pojedynczego transferu na implancie, ale również stosunek transferów w wycisku powinien być zabezpieczany przed ich przemieszczeniem. Precyzyjne wyciski pod uzupełnienia stałe na implantach pobiera się zazwyczaj masami silikonowymi lub polieterowymi, które charakteryzują się pewną elastycznością. Alternatywną grupą mas wyciskowych zyskującą coraz większą popularność są poliwinylosiloksanoetery (VPES), będące mieszaniną mas silikonowych addycyjnych z polieterowymi (Imprint).3

Elastyczność mas wyciskowych może spowodować zmianę pozycji transferów w wycisku po zdjęciu łyżki z podłoża. Również na kolejnych etapach: transportu, przykręcania analogów lub odlewania modelu może nastąpić zmiana położenia transferów względem siebie. Odmienne położenie analogów na modelu gipsowym w porównaniu z wszczepami śródkostnymi może mieć kilka przyczyn. Skutek jest jednak zawsze ten sam: występowanie na implantach naprężeń wywieranych przez suprastrukturę protetyczną. Naprężenia i przeciążenia poziome prowadzą do zaników kostnych i często do utraty wszczepów filarowych.

Częstą praktyką jest łączenie transferów po sprawdzeniu na implantach za pomocą np. nici dentystycznej i żywicy akrylowej samopolimeryzującej typu Pattern Resin zewnątrzustnie, a następnie wykonanie wycisku techniką łyżki otwartej. Innym sposobem jest pobranie wycisku na indywidualnej łyżce zamkniętej i ponowne wprowadzanie transferów do wycisku już po jego uwolnieniu z jamy ustnej pacjenta.

Łyżki indywidualne mogą zostać wykonane z akrylu, szelaku, kompozytu albo tworzywa sztucznego formowanego techniką próżniowo-ciśnieniową. Tworzywo akrylowe jest w przeważającej większości przypadków materiałem podstawowym w tym procesie. Autorzy podjęli próbę wykorzystania materiału złożonego o światłoutwardzalnym typie wiązania do wykonania łyżki indywidualnej. Tworzywo kompozytowe firmy Megadenta jest gotowym do użycia produktem, konfekcjonowanym w postaci płytek o wielu możliwościach zastosowania. Propozycja autorów to wykonanie łyżki z materiału światłoutwardzalnego oraz wykorzystanie tego materiału (lub kompozytu typu flow) do stabilizacji transferów podczas wycisku.

Łyżka została wykonana na modelu uzyskanym z wycisku masą alginatową. Podczas pobierania wycisku śruby gojące były przykręcone do implantów. Do wykonania indywidualnej łyżki wyciskowej wykorzystano materiał światłoutwardzalny Megadenta (Ryc. 1). Wykonano ją z otworami na transfery (technika łyżki otwartej) oraz z otworami dopasowanymi do końcówki mieszającej masy silikonowej.

Po zamocowaniu transferów i założeniu łyżki bez masy, zablokowano pozycję transferów, zaślepiając otwory na transfery paskiem materiału światłoutwardzalnego do łyżek indywidualnych (można zastosować również materiał kompozytowy typu flow). Po tak wykonanej stabilizacji, wprowadzono przez boczne otwory masę wyciskową. Podawanie masy dokonano w kilku miejscach do momentu pojawienia się jej na obrzeżach łyżki. Powoduje to komfortową sytuację dla pacjenta związaną z niewielką ilością masy wypływającej poza obręb łyżki. W przypadku tradycyjnego wycisku płynna masa może w dużej ilości wypłynąć spod łyżki, powodując drażnienie podniebienia miękkiego lub nasady języka. Wykorzystanie wewnątrzustnie żywicy typu Pattern Resin związane jest z charakterystycznym intensywnym zapachem, który jest nieprzyjemny dla niektórych pacjentów. Na podstawie tak pobranego wycisku wykonano docelowe uzupełnienie protetyczne.

Autorzy podjęli próbę znalezienia prostej, logicznej metody wykonania wycisku, w której zminimalizowana będzie możliwość przemieszczenia transferów. Przeciążenia poziome, jak wspomniano wcześniej, mają szczególnie destrukcyjny wpływ na wszczepy filarowe. Siły poziome mogą być generowane przez niepasywnie przylegające suprastruktury protetyczne, ale kluczowym aspektem jest także okluzja. W implantoprotetycznym postępowaniu dąży się do wyeliminowania sił okluzyjnych działających poziomo poprzez wytworzenie okluzji ochronnej z zachowanymi strefami rezerwowymi.4 Uzyskuje się to dzięki zmniejszeniu wymiaru poprzecznego koron oraz obniżeniu wysokości guzków. Model okluzji zależy od typu uzębienia przeciwstawnego. Koncepcja okluzji „bruzda-guzek” pozwala na obustronne zbalansowane kontakty, stąd obecna jest w sytuacji, gdy po stronie przeciwstawnej uzębienie rekonstruuje ruchoma proteza całkowita. Idea okluzji „bruzda-krawędź”, odbudowująca kontakty wielopunktowe (ABC) możliwa jest do zastosowania w przypadku istnienia uzębienia własnego lub uzupełnień stałych po stronie przeciwnej. W opisanym przypadku klinicznym, z uwagi na braki częściowe w żuchwie, zdecydowano o zastosowaniu drugiej koncepcji.

Wnioski

Konieczna jest wzajemna stabilizacja transferów wyciskowych przy wykonywaniu prac przykręcanych opartych na kilku implantach. Indywidualna łyżka wyciskowa przygotowana w opisany sposób jest alternatywą wycisku konwencjonalnego pobieranego na łyżce indywidualnej zamkniętej.

Autorzy:
dr n. med. Leszek Szalewski, dr n. med. Andrzej Bożyk,
dr n. med. Grzegorz Michalczewski – Zakład Protetyki Stomatologicznej UM w Lublinie, p.o. Kierownika: dr hab. n. med. Janusz Borowicz

Krzysztof Kruszyński – Laboratorium Pięknego Uśmiechu, Al. Rejtana 31C, 35-326 Rzeszów

dr n. med. Piotr Stachurski – Katedra i Zakład Stomatologii Wieku Rozwojowego UM w Lublinie, Kierownik: prof. dr hab. n. med. Maria Mielnik-Błaszczak

dr hab. n. med. Agata Niewczas – Katedra i Zakład Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją UM w Lublinie, Kierownik: prof. dr hab. n. med. Teresa Bachanek

lek. dent. Maciej Michalak – Prywatna Praktyka Stomatologiczna BE ACTIVE DENTIST w Warszawie

 

 

embedImagecenter("Imagecenter_1_2154",2154, "large");

Piśmiennictwo:
1. Humphries R, Yaman P: The Accuracy of Implant Master Casts Constructed From Transfer Impressions. Int. Oral Maxillofac Implantol, 1990; 5: 331-336.
2. Sahin S, Cehereli MC: The significance of passive framework fit in implant prosthodontics. Current status. Implantol Dent., 2001, 10: 85-92.
3. Nassar U, Oko A, Adeeb S, El-Rich M, Flores-Mir C: An in vitro study on the dimensional stability of a vinyl polyether silicone impression material over a prolonged storage period. J Prosthet Dent. 2013 Mar;109(3):172-8.
4. Majewski S, Majewski P: Okluzja jako kluczowy problem w implantologii dentystycznej. Implantoprotetyka, 2009, tom X, nr 4 (37).

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

advertisement
advertisement