DT News - Poland - „Kierunki dla implantologii i inżynierii tkankowej” – 12. Kongres OSIS

Search Dental Tribune

„Kierunki dla implantologii i inżynierii tkankowej” – 12. Kongres OSIS

Andrzej Wojtowicz

Andrzej Wojtowicz

śro. 14 czerwca 2017

ratować

W dn. 12-13 maja br. w podwarszawskiej Jachrance odbył się 12. Kongres Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Implantologii Stomatologicznej (OSIS). Honorowym patronatem objęła to wydarzenie Dziekan Wydziału Lekarsko-Dentystycznego prof. Elżbieta Mierzwińska-Nastalska. Wśród wykładowców znaleźli się wybitni eksperci z dziedziny implantologii stomatologicznej, m.in.: prof. Myron Nevins, dr Christian Berger, prof. David Kim, prof. Massimo Simion i wielu innych.

Gdy implantologia stomatologiczna zaczynała się w latach 80. i 90. ubiegłego stulecia, chodziło głównie o funkcję i przeżycie implantów. Potem, na przełomie wieków, gdy doskonalono się w inżynierii tkankowej, wszyscy skupiali się na estetyce i szybkości: obciążać implanty szybko, natychmiast! Teraz nacisk kładziony jest na długowieczność implantów i estetycznych rekonstrukcji – zapobieganie i leczenie periimplantitis.

Obecnie uważa się, że implant jest „ciałem obcym” i zanik kości brzeżnej wokół implantu jest wynikiem reakcji immuno-osteolitycznej (T. Albretsson et al., 2016), a bakterie patogenne pojawiają się wtórnie. Okazuje się także, że nowoczesne „aktywne”, szorstkie powierzchnie implantów są przyjazne dla bakterii i sprzyjają spontanicznej progresji periimplantitis (Albouy, Abrahamsson, Berglundh, 2011), podczas gdy „stare” implanty maszynowe wykazują oporność i co więcej, badania histologiczne pokazują, że BIC przy implantach maszynowych jest zbliżony do BIC przy implantach szorstkich w pierwszych dniach i tygodniach od implantacji (Simion, Massimo/Benigni, Marco/Hezaimi, Khalid Al/Kim, David M, 2015), a tzw. osteogeneza dystalna i kontaktowa nie istnieje, przynajmniej w kontekście, w jakim były prezentowane do dziś.

Zdjęcia histologiczne z pierwszych dni po implantacji jasno pokazują, że osteogeneza zaczyna się wokół odłamków kostnych pomiędzy implantem a ścianą łoża kostnego bez względu na powierzchnię (szorstką czy maszynową). Powoli także „szerokość biologiczna” traci sens w kontekście połączenia łączno-tkankowego wokół implantu zademonstrowanego na ludzkich badaniach histologicznych przez Myrona Nevinsa.
 

To post a reply please login or register
advertisement
advertisement