Leczenie implantoprotetyczne atroficznej żuchwy

Opis przypadku:
54-letni mężczyzna zgłosił się do kliniki stomatologicznej z prośbą o stałe uzupełnienie protetyczne w żuchwie. W wyniku paradontozy utracił zęby zarówno w szczęce, jak i w żuchwie. Do tej pory używał protez całkowitych. Posiadanie protezy całkowitej w szczęce nie stanowiło dla niego problemu. W żuchwie natomiast, ze względu na znaczny zanik kości, użytkowanie protezy było bardzo uciążliwe.

Badaniem klinicznym stwierdzono znaczny zanik kości wyrostka zębodołowego bezzębnej żuchwy (Ryc. 1). Na zdjęciu pantomograficznym, a także tomografii komputerowej stwierdzono pionowy zanik kości w odcinkach bocznych (Ryc. 2 i 3).

W 3. kwadrancie ze względu na bliskość nerwu, zaproponowano pacjentowi lateralizację nerwu, na który nie wyraził zgody. Z tego powodu zdecydowano się zakończyć łuk zębowy zębem 35.

Plan leczenia:
Ze względu na ograniczenia anatomiczne w 4. kwadrancie zaplanowano krótkie implanty o długości 6 mm. Jednoczesna potrzeba wykonania wytrzymałego fundamentu pod podbudowę protetyczną zadecydowała o użyciu w okolicach zębów 31, 41, 42 i 43 implantów Straumann® NNC Roxolid® wykonanych ze stopu tytanu i cyrkonu oraz implantu standardowego Ø 4.1 mm w okolicy zęba 33.

Wszystkie implanty użyte do zabiegu zaplanowano z powierzchnią SLActive®, dzięki której czas gojenia to zaledwie 4 tygodnie.

Od zęba 35 do 47 zaplanowano przykręcaną obudowę protetyczną z ceramiki napalonej na stop złota.

Postępowanie chirurgiczne i odbudowa protetyczna:
Pacjent został znieczulony przewodowo 4% artycainą z noradrenaliną, a następnie odsłonięto płat śluzówkowo-okostnowy (Ryc. 4). Ze względu na położenie otworów bródkowych blisko szczytu wyrostka zębodołowego, zostały one całkowicie odsłonięte a ich położenie dla lepszej orientacji oznaczono tymczasowo pinami tytanowymi (Ryc. 5).

Implantację rozpoczęto w 4. kwadrancie. W trakcie przygotowywania łoża implantów (Ryc. 6 i 7) wykonano kontrolne zdjęcia radiologiczne ze znacznikami głębokości (Ryc. 8). W pierwszej kolejności nawiercono kość na głębokość 4 mm, wykonano kontrolne badanie rtg, a następnie pogłębiono do 6 mm. Postępowanie takie było konieczne ze względu na bliskość kanału żuchwy.

Następnie łoża implantów poszerzono do odpowiedniej średnicy i wszczepiono 2 implanty Straumann® SP, Ø 4.1 mmRN, SLActive® 6 mm.

W kolejnym etapie przygotowano łoża implantów w odcinku przednim (Ryc. 9) oraz wszczepiono implanty okolicy zębów 31, 41, 42 i 43 Straumann® NNC, SLActive® 12 mm, TiZr (Ryc. 10-12). W odcinku przednim zdecydowano o zastosowaniu w/w implantów ze względu na wąski wyrostek zębodołowy przy jednoczesnym zachowaniu ich bardzo dużej wytrzymałości mechanicznej. Implanty NNC wykonane ze stopu tytanowo-cyrkonowego znanego pod nazwą Roxolid® mimo średnicy 3,3 mm posiadają wytrzymałość większą od implantów standardowych o średnicy 4.1 mm.

Warunki anatomiczne okolicy zęba 33 pozwoliły na wszczepienie implantu standardowego, czyli Straumann® SP, Ø 4.1mm RN, SLActive® 12 mm.

Implanty zamknięto śrubami zamykającymi, a ranę zaopatrzono szwami 5.0 (Ryc. 13) oraz wykonano kontrolne zdjęcie pantomograficzne (Ryc. 14).

Zabieg wykonano w osłonie Klindamycyny w dawce 600 mg 2 razy dziennie przez 6 dni. Pacjentowi zalecono płukanie jamy ustnej 0.2% roztworem Chlorheksydyny przez 2 tygodnie.

Badanie kontrolne po 10 dniach pokazało prawidłowy przebieg gojenia tkanek miękkich (Ryc. 15).
Po 4 tygodniach powierzchnia implantów została odsłonięta i założono wysokie śruby gojące (Ryc. 16).
W protezie, w miejscu śrub, został wybrany akryl, a w jego miejsce zastosowano elastyczne podścielenie protezy wykonane w gabinecie. Postępowanie takie pozwoliło na tymczasowe ustabilizowanie protezy całkowitej, co poprawiło komfort jej użytkowania.

Po kolejnych 3 tygodniach odkręcono śruby gojące (Ryc. 17) i wykonano wyciski metodą zamkniętą (Ryc. 18) na standardowej łyżce wyciskowej za pomocą masy polieterowej (Ryc. 19).

Na modelach odlanych w laboratorium (Ryc. 20) wykonana została podbudowa pod porcelanę ze stopu złota (Ryc. 21), którą przymierzono w ustach pacjenta (Ryc. 22). Jednocześnie wykonano nową protezę całkowitą szczęki.

Ze względów estetycznych zastosowano różową porcelanę imitującą dziąsło (Ryc. 23).
Praca została przykręcona z siłą 35N/cm², a otwory zamknięto cementem glassionomerowym (Ryc. 24 i 25).

Wykonano zdjęcie radiologiczne w celu sprawdzenia połączenia odbudowy protetycznej z implantami (Ryc. 26).

Leczenie protetyczne w pełni usatysfakcjonowało pacjenta i spełniło jego oczekiwania (Ryc. 27).

Podsumowanie
Zastosowanie implantów z powierzchnią Straumann® SLActive® znacznie skróciło czas leczenia, a implanty Straumann® NNC Roxolid® mimo ich niewielkiej średnicy dały gwarancję dużej wytrzymałości mechanicznej całej pracy.

Odbudowę protetyczną wykonało laboratorium Dental Labor Rogalski.

 

Autor:
Dr n. med. Janusz Goch jest absolwentem Wydziału Stomatologii Akademii Medycznej w Lublinie (1994 r.), doktorem nauk medycznych ze specjalizacją w dziedzinie chirurgii stomatologicznej. Wiedzę i doświadczenie zdobywał m.in. w Rosji, USA, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Szwajcarii i Izraelu. Przez kilka lat pracował w Wielkiej Brytanii. Doświadczony praktyk w dziedzinie implantologii oraz sterowanej regeneracji kości i tkanek. Prowadzi prywatną praktykę stomatologiczną „Genesis” w Biłgoraju i w Janowie Lubelskim. Z dr. Gochem można się skontaktować, pisząc na adres e-mail: januszgoch@wp.pl.