Roxolid™ – nowy materiał poszerzający możliwości leczenia pacjentów z ubytkami kostnymi

Z jednej strony, wytyczne zapewniały lekarzowi odpowiedni margines bezpieczeństwa zważywszy długoterminową przewidywalność terapii, z drugiej zaś, ich uwzględnianie wymagało często wcześniejszego lub jednoczesnego przeprowadzenia procedur augmentacyjnych.

Wraz z pojawieniem się nowego materiału Roxolid™, który cechuje się większą wytrzymałością mechaniczną w porównaniu z dotychczas stosowanym czystym tytanem klasy IV, lekarze zyskali nowe możliwości rehabilitacji implantoprotetycznej pacjentów.

_Opis przypadku

Pacjentka, lat 52, niepaląca, znajdująca się w stadium zaawansowanej osteoporozy (przyjmowała doustnie kwas ibandronowy – Bonviva, 150 mg) zgłosiła się z prośbą o wykonanie stałej odbudowy implantoprotetycznej mnogiego braku zębowego w odcinku bocznym szczęki. Zapatrzenie tradycyjną rekonstrukcją protetyczną uniemożliwiał stan filarów sąsiednich. 
embedImagecenter("Imagecenter75",75);
 

 

Zaobserwowane wcześniej zmiany patologiczne w okolicy wierzchołkowej zębów 24 i 26 próbowano bez powodzenia leczyć poprzez wykonanie apendektomii. Ostatecznie ekstrakcja obu zębów stała się niezbędna. W konsekwencji doprowadziło to do zaników horyzontalnych i wertykalnych wyrostka zębodołowego w tej okolicy.

Pacjentka nie wyraziła zgody na przeprowadzenie dwuetapowej procedury chirurgicznej.
oraz odrzuciła propozycję rehabilitacji z wykorzystaniem przeszczepu bloku kostnego w obawie przed możliwymi komplikacjami wynikającymi z jej stanu ogólnego.

_Rozpoznanie

Badanie kliniczne i radiologiczne wykazało niewielkie, poziome zaniki kostne w obszarze szczęki i żuchwy oraz pionowy zanik wyrostka zębodołowego w okolicy 26 z utratą blaszki przedsionkowej w okolicy 24-25 (Ryc. 1-2).

Nie zaobserwowano ruchomości pozostałych zębów, ani nie stwierdzono patologicznego stanu kieszonek dziąsłowych. Ogólną higienę obszaru jamy ustnej oceniono jako dobrą, a zaopatrzenie protetycznie pozostałego uzębienia jako prawidłowe. Zęby 16, 15, 45 były leczone endodontycznie. Nie stwierdzono również problemów zwarciowych, natomiast parametry funkcjonalne mieściły się w normie.

_Planowanie leczenia

Do zrekonstruowania protetycznego obszaru 24-26 zaplanowano wykonanie trzypunktowego mostu w na podstawie filarów w postaci implantów w pozycjach 24, 26. Plan leczenia zakładał podniesienie dna zatoki szczękowej w okolicy 26 z dojścia bocznego z jednoczesnym wprowadzeniem implantu o średnicy standardowej ( 4,1 mm) oraz wprowadzenie w okolice zęba 24 implantu Straumanna o zredukowanej średnicy ( 3,3 mm).

Ekstrakcji zębów 24 i 26 dokonano na 12 tygodni przed rozpoczęciem leczenia. Warunki kostne w miejscach planowanych wszczepów oceniono jako wystarczające do przeprowadzenia procedury jednoetapowej, dzięki czemu można było uniknąć augmentacji blokiem kostnym. Dokumentacja przedzabiegowa uwzględniała przygotowanie modeli diagnostycznych, szablonu chirurgicznego, wzornika radiologicznego oraz zdjęcia pantomograficznego z tym wzornikiem (Ryc. 3).

_Procedura chirurgiczna

Struktury kostne odsłonieto wykonaniem nacięcia wzdłuż szczytu wyrostka, przy czym mezialne nacięcie odbarczające wykonano bez naruszenia brodawki dystalnej przy zębie 23 (Ryc. 4). Z obszaru okna kostnego planowanego do podniesienia dna zatoki szczękowej oraz okolicy guza szczęki pobrano wióry kostne za pomocą skrobaczki kostnej (Ryc. 5).

Następnie wypreparowano frezem diamentowym okno kostne na przedniej ścianie zatoki szczękowej. Błona Schneidera została uniesiona, a przestrzeń pod nią wypełniona pobranymi uprzednio wiórami kostnymi. Posługując się szablonem chirurgicznym wykonano nawierty wiertłami pilotowymi ( 2,2 mm) w miejscach planowanej implantacji. Ponieważ kość oceniono jako bardzo miekką (klasa III), dalszą część preparacji łoża kostnego przeprowadzono za pomocą osteotomów. W pozycji 26 wprowadzono implant tytanowy Straumann Bone Level (Instytut Straumann AG) o średnicy śródkostnej  4,1 mm. W pozycji 24 zainstalowano implant wykonany ze stopu tytanu z cyrkonem (Straumann Roxolid™ Bone Level) o średnicy śródkostnej  3,3 mm. Fenestrację powstałą od strony przedsionkowej pokryto wiórami kości autogennej, ktorych użyto także do zamknięcia okna w przedniej ścianie zatoki szczękowej.
Do pokrycia defektu przedsionkowego w pozycji 24 oraz okna dostępu w przedniej ścianie zatoki szczękowej użyto membrany resorbowalnej w celu stabilizacji przeszczepionego materiału (Ryc. 7, 8). Ranę zaszyto szwami pojedynczymi. Pozabiegowe zdjęcie rtg przedstawia pozycje wprowadzonych implantów (Ryc. 10).

_Odsłonięcie implantów

Po 10 tygodniach wgajania implanty odsłonięto, a śruby zamykające wymienione na gojące. Zdjęcie panoramiczne wykonane po odsłonięciu implantów potwierdza bardzo dobry stan kości wokół wszczepów oraz stabilny poziom kości brzeżnej w okolicy przyszyjkowej implantów.

_Odbudowa protetyczna

Proces odbudowy protetycznej rozpoczęto pobraniem wycisku w dwa tygodnie po odsłonięciu implantów. Ryciny 12 i 13 obrazują odbudowę protetyczną wykonaną w 6 miesięcy po implantacji.

_Wnioski

Na ostateczny rezultat wykonywania odbudów stałych opartych na implantach u pacjentów z zanikami kostnymi istotny wpływ mają zabiegi mające na celu odpowiednie przygotowanie tkanek miękkich i twardych w miejscu przyszłej implantacji. Odejście od tej zasady jest możliwe jedynie w przypadkach wyjątkowych, po uzgodnieniu z pacjentem, kiedy rekonstrukcję protetyczną wykonuje się poza strefą estetyczną. Istotny jest także odpowiedni dobór materiałów, ktore mają zapewnić długoterminowż stabilność takiego rozwiązania. Wydaje się, że Roxolid™ stanowi idealne uzupełnienie systemu implantologicznego Straumann, przeznaczone do tego typu przypadków.
 

">